CHP'de neler oluyor?

Ahmet TEZCAN

CHP'de neler oluyor?

26.2.2015

Evet, genel seçim yaklaşırken CHP'de neler oluyor, ilgi alâka nasıl Kılıçdaroğlu'nun partisine, bu defa CHP'lileri neler bekliyor? Bugün Anamuhalefet'e bir ışık tutacağız, bu sorulara hiçbir önyargı taşımadan karşılık bulacağız. Hariçten gazel değil, bir anlamda içeriden fotoğrafını çekeceğiz Anamuhalefet'in.. Aday adayları ortaya çıkarken daha çok büyük kentlere teveccüh var gibi gözüküyor. Bu da CHP'nin Anadolu'da aday sıkıntısı çekebileceğini gösteriyor. Genel Başkan Kemal Kılıçdaroğlu'nun "büyükşehirlerde ilk sıra kadın adayların" fantezisi de partide genel bir sıkıntıya yol açmış bulunuyor. Genel Merkezde oturan 17 parti üst yöneticisi var.. Baykal, Önder Sav gibi partinin omurgasını oluşturan isimler de henüz siyasette gaz kesmiş değil..

***

Son zamanlarda adı Hayri İnönü ile birlikte anılan Mustafa Sarıgül.. Siyasi yelpazenin en sağından gelip 'kadın kontenjanı'ndan partinin tepesine yerleştirilen Bekaroğlu gibi durumlar.. Art arda sıralanabilecek daha bir yığın unsur sayabiliriz. Ön seçimler bilhassa çok önemli.. Şu açıdan önemli; Adam partinin tepesinde oturuyor seçmen nezdinde karşılığı yok.. Ya da tersinden söylersek; Partide adı sanı geçmiyor ama 'seçmenin baş tacı adamlar' var bu partide..

***

Seçime giderken Anamuhalefet'in belirleyici faktörleridir bu gibi durumlar ve bu partiye gönül vermiş koca bir kitlenin genel seçimde tavrını belirleyecek unsurlardır. Hele bir de -adını VATAN olarak değiştirmiş eski İŞÇİ PARTİSİ gibi- yurt sathında seçimlere bütün enerjisiyle asılmaya hazırlanan dişli ekipler karşısında CHP'nin işinin bu defa zor olacağını söylemek yanlış olmaz. Sadece CHP'nin mi? Vatan Partisi, son söylemleri ve bünyesine kattığı isimlerle MHP'yi de zorlayacak gibi görünüyor. Kamuoyu araştırmaları her iki partiden de bu partiye geçişler olduğunu gösteriyor. Bir sonraki yazımda aynı objektiflikle Ankara'ya mercek tutacağım. Bizim Ankara ölçeğinde CHP'ye tutacağımız mercek bütün seçim bölgeleri için geçerli bir değerlendirme olacak.

gazete

Devamı...

Acılı babadan hikmetli sözler

Ahmet TEZCAN

Acılı babadan hikmetli sözler

19.2.2015

Yakın geçmişte en çok Münevver Karabulut cinayeti etkilenmiştim. Hafızamızda yer etmişti, bu defa Özgecan hadisesi ile sarsıldık. Ne ki bütün iğrençliğine ve dehşetine rağmen her toplumda ortaya çıkabilen cinsten olaylar bunlar. Hepsini de reddettik toplum olarak, (karalar giyen, dans eden de oldu) itirazımızı ve isyanımızı meşrebimize uygun tepkilerle ortaya koyduk. Ama asıl sözü, sözün özünü Özgecan'ın babası Mehmet Aslan söyledi.

***

Düşünenler içindi Mehmet Aslan'ın sözleri, bence olaydan daha sarsıcıydı: Öfke aklın yerini almış, insanlar sokaklara taşmışken kim "Sevmekten başka bir çıkar yolumuz yok" der, üstesine bütün duygularını yenip caniler için de; "Onlara da zulmedilmesin, adaletin karşısına çıkıp cezalarını çeksinler. Allah onların analarına, babalarına da yardımcı olsun" diyerek vicdan sesini kim dillendirebilir, bu mümkün mü? Derin dersler var bu sözlerde.. Kâbusunu yaşarken feryat figan da etmiyor Mehmet Bey, ağıt yok, çığlık yok, zaten buna mecali de yok.. Acılı Baba acısını içine gömüyor açık açık mucizeyi haber veriyor diyor ki: "Siz hiç mucize gördünüz mü? Şu an bir mucize gerçekleşiyor. Olayın tüm Türkiye'ye mal olmasının bir hikmeti var"

***

Adeta ilahî bir sükûnet ve vakarla Mehmet Aslan'ın dudaklarından şu sözler dökülüyor düzgün cümleler halinde: "Milletimiz necip, güzel bir millet. Güzel gönüllü insanlar var. İstemedim fakat böyle bir konuşma yapmak mecburiyeti aslında doğuyor. Çünkü memleketimizin, hatta dünyanın aslında öncelikle barışa ve sevgiye ihtiyacı var. Memlekette artık ikilik olmasın. Sevmekten başka bir çıkar yolumuz yok. İnsanlar barışta iken teslim olmalı, savaş çıktıktan sonra bunun bir kıymeti olmaz. Teslim olursak içimizdeki bütün güzellikler ortaya çıkacak. Memlekette herkes bir şey söylüyor; biz ne ocuyuz, ne bucuyuz, şanı yücelerden yüce olan Türk milletinin bir ferdiyim, evladıyım. Allah devletimize zeval vermesin."

***

Can yavrusunu yitirmiş acılı bir babanın ağzından, Ma'un, Ali İmran(103. Ayet) ve Asr Sureleri de hatırlatılarak, çok yüksekten, yücelerden uyarılmadığımız ne malum? Söyler misiniz, bu uyarı sonrası kaçımız Mushafı Şerifi açıp neydi bu sureler, neler söylüyordu diye baktık? Rahmetli Abdürrahim Karakoç'un "Ha Hasan'a ha sana" hitabıyla kaleme aldığı 'Hasan'a mektuplar' ı gibi, tam da adrese teslim mesajlardı oysa..

gazete

Devamı...

Tarihi günler

Ahmet TEZCAN

Tarihi günler

12.2.2015

Dün bir radyodan "tarihte bugün" neler olduğunu dinliyordum.. Aman Allah'ım, neler olmuş neler.. Demek ki şubatlar tarihi olaylara gebe.. Yalta Konferansı'ndan İran'da Humeyni'nin yönetime gelmesi, Mandela'nın özgürlüğe kavuşmasından Rüştü Erdelhun başkanlığında Adalet Partisi'nin kuruluşuna kadar çok önemli olaylar yaşamışız şubat aylarında.. En çetin kış şartlarını da 1936'da yaşamışız, İstanbul'da Unkapanı köprüsü havaya uçmuş. Yalta mesela, Kırım'ın güneyinde bir kasaba ama 1945'te dünya liderlerinin (Çörçil, Ruzvelt, Stalin) orada toplanması bu küçük kasabayı dünyaca şöhret yaptı. Çünkü O GÜNÜN SÜPERLERİ dünyayı kendi aralarında paylaşmışlardı. Türkiye Yalta paylaşımında Amerika'ya düşmüştü, Küba da Ruslar'a.. Bugünden bakınca Türkiye'nin tam anlamıyla olmasa da ABD sultasını kırdığı görülüyor. Tarihi kırılmanın en önemli aktörü (Cumhurbaşkanı Erdoğan) ise Kolombiya'da, Küba'da ülkesine menfaat yolları arıyor. Türkiye Yalta paylaşımının etkisini yıllarca yaşadı sevgili dostlar. Tam kurtulamadık ve halâ da tesirindeyiz. Türkiye'de sadece dün yaşananlar yani yüksek yargı seçimleri, milletvekilliği için istifalar ve grup toplantıları bizlere çok şeyler anlatıyor. Muhalefet liderleri halâ sokak ağzı üslubuyla değerlendirmelerde bulunuyorlarsa bu yeni durumun anlaşılmamasındandır. Birinin onlara "eski hal muhal, ya yeni hal ya izmihlâl!" sözünü hatırlatması gerekiyor. Bunu "Geçti Bor'un pazarı" gibi anlayabilirsiniz. Bilmedikleri değil, bilmek istemediklerindendir ki bu da aslında bir korkunun ifadesidir. Haziranda Yeni Türkiye onuncu seçimini yapacak ve bu yeni hali bilmek istemeyenler onuncu yenilgilerini yaşayacaklar muhtemelen. Bildikleri ama anlamak istemedikleri; ülkeyi artık siyasetin, milletin seçtiği siyasi aktörlerin yönetmeye başladığıdır. Eskiden öylemiydi? Ülkeyi siyasiler değil, görünmeyen, bilinmeyen ve fakat herkesin iliklerinde hissettiği bir GÜÇ yönetiyordu. Kiminin "derin devlet", kiminin "dış güçler" dediği ve herkesin kendi irtifasında tanımladığı, aslında UFO gibi kimsenin tanımlayamadığı bir güç yönetiyordu ülkeyi. Ne zaman seçim olacak, koalisyon hangi partiler arasında olacak, başbakan kim olacak hep onlar belirliyordu. Bu kadar değil, genelkurmay başkanları, dışişleri bakanları, bazı ülkelerin büyükelçileri, kimi üst bürokratlar da aynı gücün telkinleriyle belirleniyordu. Millet zaten etnik, dini, mezhepsel olarak bölünmüştü, "İslamî parti" vardı, "Türk, Kürt, Alevi partileri", sermaye partisi, güya işçi-emekçi partileri vardı, millet bölük pörçüktü. İŞBİRLİKÇİLER eliyle yönetiliyordu ülke.. Milletin oluşturduğu düşünülen parlamentonun üslendiği görev ise sınırlıydı. 28 yıldan fazla parlamentoda görev yapmış biri olarak söylüyoruz bu sözü. Humeyni de şubatta yönetimi devralmış. Aynı projeyi bizim ülkemiz için denemek istediklerini tüm dostlarla yıllar önce paylaşmıştık, yüzlerine gözlerine bulaştı, Türkiye milletin sağduyusuyla aştı sorunu.

gazete

Devamı...

Barikayı hakikat

Ahmet TEZCAN

Barikayı hakikat

5.2.2015

Zihnen yapılan şeylerin en başında düşünmek gelir, düşünen yegane varlıktır insan... Yanlış düşünürüz, doğru düşünürüz ama düşünürüz, düşünmemiz hakikati aramamızdır aslında. Düşünenler, "Barikayı hakikat" demişler, yani hakikat ışığının, "müsademei efkâr"dan yani fikirlerin çarpışmasından doğduğunu söylemişler. Bazı düşünceler vardır insan kendinden bile saklar, saklı düşüncelerdir onlar... Kızdığımız olur bazen "Neden böyle düşünüyorum" diye... Şüphesiz kafamızdan çok renkli düşünceler geçer fakat gerçek anlamda dışarıya yansımaz. Soğuk kış günlerinde buhar üflediğimiz gibi diyorum, iyi güzel şeyleri yeşil, mavi renklerle, şeytani düşüncelerimiz de kırmızı, siyah islimle aşikâr olsaydı hiç kötü düşünen olur muydu? Gerçekliğin korkusu ya da saçmalık işte... Böylesine renklilik arzusu insanın saklı- gizli olana merakındandır.

***

Düşünceler, renkler, sesler, bütün güzellikler; isteriz ki herkes tarafından paylaşılsın. Paylaşılsın ve çoğalsın. Ama öyle değil... İnsan, kötülüklerin ve iyiliklerin karışımı bir varlık, yaratılış zamanımızın da sabahın alaca karanlığı olduğunu söyler sofiler. Gündüz yaratılmış olsaydık hep iyi, gecede olsaydık hep kötüydük belkide?! Şimdi iyili kötülüyüz toplum içinde... Şeytanımız da meleğimiz de kendi içimizde. Hangi yanımız baskın gelirse, iyilik ve ya kötülük hepsi bizim için.

***

Düşüncenin rengi dedik ya, resim sergisi davetleri alırken hep düşünürüm; Ressamlar bunu en gerçekçi biçimde ortaya koyan sanatçılardır. İçi boya dolu bir dizi renkli tüpler, fırçalar, bütün duygu ve düşüncelerini, yaşadıklarını, hayallerini, rengârenk tuvale dökerler. İnsan önce kendini, sonra elini çok sevmiş, iki elini daldırmış renklere şap şap vurmuş kayalara, ellerini resmetmiş, bu defa izini çok sevmiş, o nedenle kaya resimleridir ilk izler, ilk resimler. Sevmiş sevdiklerini, korkmuş korktuklarını çizmiş insanoğlu ve adı resim olmuş. Evet, yazıdan eskidir resmin hikayesi... Biz de sanat dedik resmi seçtik bugünün hikâyesine, Osman Hamdi'den Leonardo'ya bu güzel sanat dalıyla ve dünden bugüne resmin bütün sanatkârları selamlayarak...

***

Bütün sanatçılar öyledir aslında... Onlar, fırçaları, mızrapları, klavyeleri ile konuşurlar... Renktirler, sestirler, sazdırlar... Hislerini, nefeslerini, düşüncelerini yazarak, çizerek, resmederek bir bedene giydirirler, resim, heykel, desen olur, beste olur gönülleri süslerler. Ne çok ihtiyacımız var onlara, özel insanlara... Kalabalıklar kalabalıklar var, sokak sokak, cadde cadde ama sanat erbabı pek az... "Cogito ergo sum" demiş ünlü filozof Descartes, "düşünüyorum o halde varım." Evet, varlar, fakat pek azlar...

gazete

Devamı...

Doğramacı Camii

Ahmet TEZCAN

Doğramacı Camii

29.1.2015

Bilkent'te Rahmetli İhsan Doğramacı'nın babası adına yaptırdığı hem ibadet hem bir kültür merkezi olarak tasarlanan cami, her türlü ihtiyaca cevap veren tam bir KÜLLİYE.. Camisi, 'BANİ'sinden başlayarak "eimme, müezziniyn, kayyumiyn" diye dualar edilir ya öylesi bir mabed, Allah hepsinden razı olsun. Mimarisi, tezyinatı ve hat yazılarıyla müstesna ve pek çok camideki iskemle kirliliği de yok. Türkiye'deki ilk teknolojik camidir aynı zamanda; aydınlatma, ısıtma ve soğutma sistemleri bilgisayar kontrollü ve namaz vakitlerine göre ayarlanmış.. Cami 8 yıldır faaliyette ve bir gün olsun aksaklık çıkmaz mı, neticede insan denilen varlığın gözetiminde, 'beşerdir bir gün şaşar' değil mi? Hayır, bir an bile bir aksaklık olmadı bu camide. Engelli arabası bile kapıda her daim hazırdır. Kim isterse istediği zaman gidip bu camide ibadetini yapabilir, hattâ başka bir semavi dine mensup olsa bile külliyede onlara da mekân hazırlanmıştır. Şadırvanında bir an olsun kâğıt havlusu ve tuvalet kâğıdı eksik olmaz. Tertemiz her taraf ve kokusuz. Her daim gözetilir ve eksiği hemen giderilir. Son derece güvenli, hem ekrandan hem bizzat külliyenin her yanı 7/24 gözetim altında tutulur. Doğramacı Camii, MÜDÜRÜ olan tek mabettir ülkemizde. Yani İmam Efendi, dini hizmete ve ibadete liderlik ederken; idari faaliyetin başında da -tabir caizse- bir DİREKTÖR bulunmaktadır.

***

Doğramacı ilk bakışta "dînî bir kişilik" gibi görünen biri değildi ama, sistem adamıydı, ciddiydi ve kim ne derse desin hoşgörü sahibiydi, onun için külliyesinde huzur içinde yatıyordur diye düşünüyorum, en azından o mabedin müdavimlerinin samimi dualarıyla.. Ve Kocatepe Camii Katrilyonluk bütçeye sahip Diyanet Vakfı'nın yönettiği muhteşem Kocatepe için bunları söyleyemiyoruz. Temelinden sorunlu başladı öyle de devam ediyor. Şimdi sınırlarımız dışında, başka bayraklar altındaki Osmanlı eserleri bile Kocatepe kadar ilgiden yoksun değildir. Kubbesi akıyor koca caminin ve kimse duymuyor düşünebiliyor musunuz? Cemaat paltoyla namazını eda ediyor. Müezzin mahfeline elektrikli battaniye döşendi beş vakit görevli personel için.. Çünkü ısıtma sistemi 'off' oldu, iflah olmaz derecede arızalı, soğutma sistemi de yok, yazın pencere açarak havalandırılıyor cami. Ama vakfın klimasız bir tane odası yok, 7/24 gömlekle oturuyor vakıf çalışanları. Caminin altındaki AVM de sımsıcak..

***

Vakıf için söylenecek çok sözümüz var fakat Başkan'a kıyamıyorum, "trilyonluk araba" diye ona haksızlık ettiler. (Hangi gazeteydi acaba?!) O olay da enteresan.. En sofistike sistemle donanmış makam otosu caraskaldan düşürülür, ağır hasar verilirse yeni araç vacip olur. Üstelik trilyonluk da değil, 300 küsur bine ve DMO'dan.. Kocatepe yazılarımız devam edecek..

gazete

Devamı...

Web'deki Ankara..

Ahmet TEZCAN

Web'deki Ankara..

22.1.2015

Bunu bir kere daha yaptım mı bilmiyorum. İnternette Fotoğraflarla Türkiye'yi görünce hem şaşırdım hem çok sevindim. Hollandalı bir fotoğrafçı Dünya'dan çektiği sayısız fotoğrafları kurduğu siteye istiflemiş. Türkiye'ye pek çok ilimize geniş yer vermiş. Ankara fotoğraflarına ayrıca sevindim. Biz olsak gezdiğimiz gördüğümüz yerleri hemen Face'de yayınlar onunla sınırlı tutarız. Hollandalı fotoğrafçı Dick Osseman öyle yapmamış. Günlük hayattan, çarşıdan pazardan Ankara'dan tüm ülkeden çekmiş olduğu yüzlerce fotoğrafı http://www. pbase.com/dosseman/ turkce adresinde yayınlamış. Üşenmemiş, Türkçe alt yazıyla da izah etmiş. "Ben Hollandalı bir turistim." dediğine gore Osseman, profesyonel değil, ancak resimler de çarşıda pazarda öylesine çekilmiş resimler değil.

***

Aldığım bir e-posta ile haberdar oldum siteden. Ülkemizin her köşesinden fotoğraflarla süslenmiş, Ankara'dan, Anadolu Medeniyetleri Müzesi'nden yüzlerce resim.. Belki işinize yarar diye düşündüm. Bazen bir resme "tık" lıyor anında 50-60 resimlik bir başka sayfaya ulaşıyorsunuz. Bir albüm düşünsek bu kadar Ankara resmini toplu halde bulamayız, bulamazsınız. Anlaşılan bu albüm daha da büyüyecek, daha birçok resim yayına hazırlanıyormuş, hep kendi çektiği fotoğraflarmış. Vatandaş zengin siteyi görünce Hollandalı gezgini hemen kendi yöresine davet ediyor ya da resim gönderiyormuş yayın için. Ama sanatçı, illa kendi resimlerine öncelik vermek istiyormuş.

***

Biz Ankaralılar gezmeye meraklıyız fakat bizzat içinde oturduğumuz kente öyle pek meraklı da değiliz. Başkentte herkes kendi memleketini önceler, Kırşehirliler Kırşehirlilerle, Çankırılılar Çankırılılarladır mesela. Neticede hepimiz Ankara'da yaşıyoruz. Ankaralıların bu Hollandalı kadar Başkenti köşe bucak gezdiklerini hiç sanmıyorum. Çoğumuz işçi memur, hafta içinde oturduğumuz semtten pek ayrılamayız, hava müsaade ederse Ankara'da da bir dakika durmaz kaçarız. Kendi şehrine Ankaralılar kadar yabancı bir başka şehir halkı var mı bilmiyorum. Ben 06 plakalı aracıyla yol soran çok Ankara'lıya rastladım, size Ankara'da yer soran bir Ankara'lıya hiç raslamadınız mı? Mevsimin müsaadesini beklemeden Başkenti önce kendimiz gezmeli görmeliyiz. her mevsim güzeldir Başkent. Yalnız Hollanda'ya değil yurt dışındaki tüm tanıdıklara bu müstesna coğrafyanın, köylerimizin, geleneklerin tanıtılması lazım. Bilmediğimiz, görünce hayranlıktan dilimizin tutulduğu öyle memleket köşeleri var ki.. "İnsan gözüyle inanır" derler, madem Ankara turizmde de iddialı o halde görülmeye, gezilmeye değer köşelerimizi tüm dünyaya tanıtmak gerekir. Tanıtmak için de önce tanımak gerekiyor.

gazete

Devamı...

Gazeteci bayramı!

Ahmet TEZCAN

Gazeteci bayramı!

15.1.2015

Çalışanların bayramıydı 10 Ocak, geçen hafta kutlandı. Çalışamayanları, çalıştırılmayanları, sırf gazeteci oldukları için dövülenleri, sövülenleri hatta öldürülenleri vardır bu mesleğin.
Geçenlerde Yakup Kadri'nin 'Ankara' romanı gözüme çarptı, raftan indirip yapraklarını karıştırırken bir pusula çıktı içinden... Üç gazetecinin ismi yazılıydı üstünde...
Ahmet Samim, Hasan Fehmi, Zeki Bey... İsimlerinin altında da "ittihatçılar tarafından öldürüldüler" yazılıydı. Kimbilir ne zaman bir yerde rastlayıp kayıt düşmüşüm.
Onların adlarını bizim hürriyet aşıkları(!) hiç anmışlar mıdır acaba? Derin konu, ileride bir gün değiniriz.
***
Bu mesleğin sokağını hiç tanımadan, yıllarca sipariş manşetlere kurulup isim yapmış olanlar var. Bir gün ansızın, hudayinabit gibi, gelip temsilci, köşe yazarı olanlar...
Ben onlara 'oturan gazeteciler' diyorum.
Bir koltuğa kurulurlar ve hep buyururlar...
Aslında 10 Ocak'ı onlar kutlamamalılar!
Çalışan gazetecilerinse çoğu kendi bayramlarını kutlayamadı...
Ben onların, bu mesleğe gönül vermiş gerçek gazetecilerin bayramını gecikmeli de olsa kutlamak istedim, çalışma şevkleri ve enerjileri hiç tükenmesin.
***
70'li yılların başına kadar gider benim mesleğe dahil oluşum. Kaşeli muhabir olarak Tercüman'da kendi ismimi ilk gördüğüm gün bu mesleğe gönüllü yazılmıştım.
Yıllarca ekmek teknem, rızık kapım oldu.
Oysa hobi gibi başlamıştım. Türkçe öğretmenliği için yüksek öğrenime başladığım tarih 'musahhih' kadrosunda muhabirliğe de başladığım tarihtir.
Gazetecilik mi beni, ben mi onu buldum bilmiyorum. Rahmetli babama bile anlatamamıştım; "Ne gazeteciliği oğlum?" diyordu, "adam gibi" okuyup öğretmen olmamı istiyordu. Koltuğumun altında çarşı- pazar gazete satacağımı zannediyorlardı.
Aslında bu işe beni kendileri bulaştırdılar.
Siyasete duyarlıydılar, bizim dükkan da o yıllarda Cumhuriyetçi Köylü Millet Partisi başkanlığıydı. 9-10 yaşlarında partinin "Kudret" adlı gazetesini postadan ben alıyor, paketi ben açıyor, dağıtım ve satışını da ben yapıyordum. Hepsi 5-10 gazeteydi ama hâsılat benimdi. 25 kuruşluk gazeteyi "başlıklara bakalım" diye 10-15 kuruşa alıp iade eden müşterilerim de vardı.
***
Reklamına kadar kendim de gazetenin okuyucusuydum. Bazı haberlerin üzerine kendi elimle "Ahmet Tezcan" yazdığımı hatırlıyorum, çocukluk hevesi işte halâ sürüyor!..
Sarı Basın Kartı'na kavuşmam yıllar sonra oldu. Beyanname isteyince Rahmetli Muhasip Mustafa amca yüzüme şöyle bir bakmış, "Vereyim mi?" diye patrona da seslenmişti. Basın kartı, çalışanın hakkı görülmüyor, bundan patronun aile bireyleri yararlanıyordu.
Muhabirdik ama gazetecinin adı yoktu, görünen hep onlardı. Bazen isim koyardım haberin üzerine, prova baskıda kaldırılırdı.
Bugün de bu mesleğin ciddi sorunları var, bilhassa siyasi irade ile münasebet bakımından. Herkes bu konumla meslek çizgisini belirliyor. Halbuki asıl olan kamu duyarlılığıdır.

gazete

Devamı...

'Karakış'mış, neden?

Ahmet TEZCAN

'Karakış'mış, neden?

08.01.2015

Siz de öyle misiniz bilmem, ben ne zaman karlı bir güne uyansam çocukluğumu hatırlarım. Bu soğuk kış günleri aile büyüklerini endişelendirir muhakkak.. Ya çocukları? Kar demek, çocuklar için oyun demek.. Kartopu, kardan adamsız kış olur mu? Eğimli bir sokak bizim için kayak merkeziydi, kaydırağını alan koşardı. Dam boyu kar yığınlarında mahallenin bütün kopilleriyle gün boyu oynardık. Ta ki bir büyüğümüz ensemizden yakalayana kadar. Damı, kürenmiş karları nasıl anlatırsınız şimdiki nesle? Bizler dede-torun üç nesil bir arada yaşadık, evlerimiz, oyunlarımız, çocukluğumuz bir başkaydı. Kendi oyuncağımızı kendimiz yapar kardan kıştan keyif alırdık. GDO, hormon ne gezer, yiyip içtiklerimiz de yaşantımız gibi doğaldı. Evlerimiz düz damlı kürenen karlar oyun alanımızdı. Kar yığınlarını eskimo evleri gibi oyar, bir de mum yakardık. Masalsıydı bizim çocukluğumuz.
***
Ya büyükler onlar da bir başka masalsı iklimin insanlarıydılar. Takvimleri de öyle.. Koca seneyi "Kasım ve Hızır" diye ikiye bölerlerdi. Babaannemin kışı 8 Kasım'da başlar, 6 Mayıs'ta Hıdırellez`le biter yaza girerdik. Kasımın 46 sı, "erbain" di, kırk gün yani.. 86`sında da elli günlük "hamsin" girerdi. Kara kış bu 90 günlük sürede yaşanırdı. Kasım ortalanır yüz gün tamamlanınca soğuğun hükmü geçerdi, yaz yazlığını kış kışlığını bilirdi. Babaannemin takvime göre bugün Kasım'ın 62'si, Kameri aya göre 17 Rebiülevvel 1436, Rumi 26 Kanunievvel 1430, karakışın içindeyiz yani.. 1925 Aralık ayına kadar ecdat bu tabirlerle ömür sürdü, sonra yeni takvime geçtik, gençlere kulak dolgunluğu olsun..
***
Peki neye göre KARA KIŞ?! Bembeyaz mevsime "kara kış" nitelemesi niyedir? Bunu hep düşünmüşümdür. Aslında bu "kara kış" kalorifer sıcağında, lapa lapa karı seyreden, ekmeği, damacanayla suyu kapıya kadar getirilen biz şehir insanları için değil elbet. Kışa yazdan hazırlananlar içindi o niteleme. Onlar her ihtiyacını kendi üretir, dolayısıyla bir mevsim evinde barınabilirdi. Bizler Ankara'da, çoğu aylıklı çalışan insanlarız, evden işe, işten eve durumunda.. Bir kere markete uğramasak aç kalırız. Mutfakta bir masa, emre amade bir anne, kim gelir karnını doyurup odasına çekilir. Ortak sofralar bitti artık. Karı-koca çalışanların ise vay haline, sıcak çorbaya hasrettirler.. Onların ne yazı çekilir ne de kışı.. "Kadına çalışma hakkı, İşgücüne katılım, pozitif ayırım.." gibi laflarla kadını evden, kocadan kopardık, hanımsız kaldı evler, çocuklar da annesiz.. Anne işe çocuklar kreşe durumu.. Öksüz-yetim sayarım şehir çocuklarını, her sabah ağıtları sitelerde, apartman boşluklarında yankılanır ve yürekler paralanır çığlıklarından. Babanne, dede zaten yok, "bakıcı kadınlar" elinde hırpalanmış ruhları, hiç bir oyuncakla avunmuyor. Hayvanları AVM'lerde, pet-shoplarda tanıyorlar. Bu yüzden köy hayatına yeniden imrenir olduk. Şehirlerde yaşasak da aklımız, ruhumuz köyde, devasa sitelerde zorunlu bir aradayız sanki! Sizce de öyle değil mi? Bir fırsat hava uygun olduğu an, neden kırlara kaçıyoruz o zaman? En son ne zaman bir komşuyla kar pikniği yaptınız düşünsenize?

gazete

Devamı...

2015 Işık Yılı'ymış Allah muhafaza!..

Ahmet TEZCAN

2015 Işık Yılı'ymış Allah muhafaza!..

1.1.2015

Birleşmiş Milletler'in eğitim, bilim ve kültür örgütü UNESCO, 2011'i Uluslararası Evliya Çelebi Yılı, 2012'yi Itrî Yılı ilan etmişti.
Ünlü haritası dolayısıyla Piri Reis'e 2013'ü hasreden örgütün, son saatlerini yaşadığımız 2014'e yine bir Türk büyüğünün, Gaspıralı İsmail Bey'in adını verdiğini bilmem hatırlayanımız var mı?
Tüm dünya Müslümanlar'ı için "Dilde, fikirde ve iş'te birlik" doktrinini kuran ve savunan ünlü Türk düşünürü İsmail Bey'in Gaspıra'sı Kırım'dadır ve 2014 Kırım için kâbus olmuştur.
***
UNESCO, on yılları da kümeleyip çeşitli konulara hasrediyor. Mesela 2013-2022 Uluslararası Kültürel Yakınlaşma On Yılı... Ama yakınlaşma hak getire, aksine kuvvetleniyor. UNESCO'yu yöneten BM, yani Birleşmiş Milletler teşkilatıdır ve BM'nin dünyada hiçbir savaşı durdurabildiği görülmemiştir. Almanya'daki göçmen karşıtı, İslâm düşmanı PEGİDA hareketi Avrupa'ya yayılma istidadı gösteriyor. İsveç'te 4 günde 2 camiyi kundakladılar. İsviçre'de İslâm'dan nefret edenler Facebook'ta camilerin yakılması çağrısı yapıyorlar. (Schweiz am Sontag) UNESCO kararının aksine TEHLİ-
KELİ bir yakınlaşma söz konusu?! 67. Genel Kurul'da güya "Barış için kültürler ve dinler arası diyalog, anlayış ve işbirliği" hedeflenmişti.
Dazlakların PEGİDA çılgınlığı ile aynı anda başlamış oldu bu ON YIL...

***

Perşembeyi çarşambadan kestirmek diye bir deyim var. UNESCO'nun 2005'te başlattığı ve 2014'le bugün sona eren ON YIL'ın konusu neydi biliyor musunuz?
İkinci Uluslararası Dünya Yerli Halklar On Yılı... Peki, Asya'dan Afrika'ya milyonlara varan yerli halkların birbirini bu kadar doğradığı, kızların kaçırılıp meçhul akıbetlere uğratıldığı bir başka on yıl gösterebilir misiniz? Myanmar'da Budistler MÜSLÜMAN KATLİAMI'nı sürdürüyor, Tayland'da kitlesel işkencelerle devam ediyor İslam düşmanlığı. Afrika El Şabab ve Boco Haram örgütlerine teslim ve...
Hür dünya elini kolunu bağlamış oturuyor.
Hayır, oturmuyorlar, -yanlış anlaşılmasın UNESCO değil,- bütün bunları onlar tezgâhlıyor. Bakın Türkiye tezgâhı tutmayınca Bağdat'ı, Şam'ı, Kahire ve Trablus'u ateşe veren de onlar.
***
Şimdi sıkı durun dostlar...
Yılın son saatlerini yaşarken 2015'in yine UNESCO tarafından ne yılı ilan edildiğini bilin bakalım? 2015 ULUSLARARASI IŞIK YILI!.. Evet, Birleşmiş Milletler Genel Kurulu, 68. oturumunda 2015 yılını Uluslararası Işık ve Işık Temelli Teknolojiler Yılı (IYL-UIY 2015) olarak ilan etti, sponsor 35 ülke arasında Türkiye de var.
Başınızı ellerinizin arasına alıp 2015'i de -ağzımdan yel alsın- dehşetengiz bir Siber Savaş'ın beklediği tahminiyle "Eyvaah!" dediğinizi duyar gibiyim. 2015 Sidney'den yola çıkmadan Kuzey Kore'nin Sony atağı ABD'den karşılık buldu. K. Kore'nin interneti kesildi, 3G'den de oldu. Büyük lider Kim durur mu? Obama'ya "Maymun" diyerek Beyaz Saray'ı patlatacağını, 1800 kişilik hacker ordusu kurduğunu duyurdu.
İşte size 2015 Işık Yılı, hayırlı olsun, Allah bugünlerimizi aratmasın.
Bu köşede şimdiye dek ağırlık Ankara olmak üzere hemen her konuya değindik, yazdıklarımızı toplasaydık 55 sayfalık bir kitap olurdu. DUR diyen yok, haftaya kaldığımız yerden devam edeceğiz.

gazete

Devamı...

95 yıl önce

Ahmet TEZCAN

95 yıl önce

25.12.2014

Bu Cumartesi Atatürk'ün Ankara'ya gelişinin 95. Yıldönümü. Neredeyse tam bir asır... Bu süre içinde Ankara neler yaşadı neler?! Ancak bu son yüzyılın tarihe tam olarak yansıdığını söylemek ise çok zor... Bakın 95. Yıl etkinlikleri yine "Atatürk şuradan şehre girdi, şöyle karşılandı, böyle dedi" ile kalacak ve ondan ötesine geçilemeyecek. Madem "Yeni Türkiye" diyoruz, yeni şeylerin söylenmesi lazım. Gazi'nin Ankara Hayatı bütün ayrıntılarıyla bilinmeli. Bundan neden kaçınılıyor, arşivler araştırmacılara tam olarak neden açılmıyor? Atatürk'ün vasiyetinin kamuoyuna açıklanması için 100. Yıl mı bekleniyor?
***
Ankara'nın tarihi İstanbul'dan eski belki ama Ankara'nın Ankara olması Mustafa Kemal ile oldu muhakkak. Şehircilik anlamında bilhassa Atatürk'e çok şey borçluyuz. Bir ara Kayseri ve Konya başkent için düşünüldü ama O, Ankara kararında direndi. Ankara'nın yeni mücadelede "power switch" yani Anadolu'nun yeni "güç anahtarı" olacağını biliyordu. Öyle de oldu; Samsun'dan başlatılan yeni mücadelede Ankara, Modern Türkiye'nin kuruluşunda önemli rol aldı.
***
Ankara ve Atatürk ilişkisinde de yeni şeyler söylemenin zamanı gelmiştir. Bu noktada en önemli görev üniversitelerimize düşmektedir. Vakıf üniversiteleri dahil 20 üniversitemiz Başkent'te eğitim öğretim hizmeti veriyor, Ankara bu açıdan da önemli bir üs, üniversite gençliğiyle şehir adeta bir kampus... Peki, bu üniversitelerimiz Ankara'ya ne veriyor? Üniversitenin görevi yalnızca eğitimöğretim hizmeti vermek midir? Eski ezberlerin terk edilerek Başkent Ankara'yı, Mustafa Kemal'in Ankara'sını yeniden yorumlayıp Yeni Ankara'ya yeni ufukların açılması gerekmektedir. Cumhuriyet'in bütün simaları, yaşadıkları yerler, Başkent'in imarı, Ankara'da görev yapan diplomatlar, onların Ankara hatıraları daha nice konular araştırmacıları bekliyor. Arşivlerin tozlu rafları kim bilir neler saklıyor?!.
***
Bu defa ve her defa bu törenler belediye, garnizon komutanlığı heyetleri ile seğmenlerin Anıtkabir ziyareti ve Aslanlı Yol yürüyüşleriyle sınırlı kalmaktan, anı defterleri "Önderliğinizde... direktiflerinizle... ilkeleriniz doğrultusunda..." basmakalıp cümleleriyle doldurulmaktansa yeni şeylere yeni arayışlara yönelmelidir. Benim de üyesi bulunduğum Başkent Ankara Meclisi bu anlayışı değiştirme çabasıyla, Kültür Bakanlığı, Valilik ve Güzel Sanatlar işbirliğiyle bir etkinliğe imza atıyor. 27 Aralık Cumartesi günü saat 19.30'da Gençlik Parkı Tiyatro Salonu'nda sanatçılarımız bir konser verecek, seğmenlerimiz de geceyi renklendirecekler. Başkan Nevzat Ceylan tüm Başkentliler' in eş-dost ve çocuklarıyla bu özel geceye davetli olduklarını bildirdi.

gazete

Devamı...

Ölümü kutlamak...

Ahmet TEZCAN

Ölümü kutlamak...

18.12.2014

Bir süredir Konya'da O'nun "düğün günü"ne katılamıyorum, ama o düğünde kimin "gerdeğe" girmiş olduğunu biliyorum. Neden mi söz ediyorum?! 741'incisi gerçekleştirilen ihtifaller için Hz. Mevlâna "Şeb-i Arus" yani "düğün günü" benzetmesi yaparken; düğüne herkes gider de diyordu gerdeğe bir kişi girer... Ölüm gününü kutlayan, kutlanan yer yüzündeki tek kişidir, ER kişidir Mevlâna... Aşıkların Pîr'i bu sözlerle insanlara bir şey anlatmaya çabalamaktadır ve bunu en iyi bildiğimizi sandığımız metafor üzerinden yapmaktadır. Düğünlü, gerdekli anlatım da bu cümledendir. İnsanoğlunun en çok meşgul olduğu, titizlik gösterdiği ve gelenek geliştirdiği alandır düğün, düğünümüz miladımız olur çoğu zaman.
***
Şebi Arus törenleri günümüzde devlet ve siyaset adamlarının -nedense- mutlaka bir konuşma irad etmeyi arzu ettikleri bir gün olmanın ötesinde; Mesnevî, Mevlevî iklimine uygun ortamın oluşturulabildiği bir gün de değildir ayrıca. Aslında 17 Aralık, muayede yani bayramlaşma günüdür, kandil gibi özel günlere raslayan günlerde Mevlevîler, özel ihtifaller yaparlardı ve o günün "semâ"sı da, törende geçilen ayin-şerif de diğer günlerden farklı olurdu. Bir ibadetti onların icra ettikleri... Esas anlamıyla 17 Aralık bir bakıma, Hristiyan'ı, Musevi'si, Müslüman'ı tüm semavi din mensuplarının, tüm insanların aynı cenaze(!) için buluştukları günün tarihidir. Dini, dili, mezhebi, meşrebi farklı birçok insan o gün O'nun öldüğünü sanarak aynı mevtaya(!) ağlayıp gözyaşı dökmüşlerdir. (Kur'an, onlara "ölü" demekten bizi men ettiğinden ünlemli cümleler kuruyorum.) Hz. Mevlâna ölümü, uykudaki insanın yatakta sağına soluna dönmesi gibi değerlendiriyor. İşte, sağ omuz üstünde uyurken (dünyadasın) öldün döndün sol omuz üstüne, göçtün öteki dünyaya, böyle bir şey. Bedeninden kurtulup sevgiliye kavuşmayı da onun için düğün kabul ediyor ve kutlanmasını istiyor, ölüyü sevip diriye düşman olmamak gerektiğini de yine o söylüyor. 30 Eylül de Hz. Pîr'in doğum tarihidir ama -işin içinde olanlar hariç- kutlayanı var mıdır bilmiyorum?!
***
O'nun ruh dünyası, sekiz asır geçmiş olmasına rağmen hep diri ve taze... En meşhur eseri Mesnevî'si, Divan-ı Kebir'i, sohbetlerinden derlenmiş "Fîhi mâ-fîh" ve ayrıca "Mecalis-i Seb'a" ve "Mektubat" adlı eserleri O'nun zengin ruh dünyasının yansımalarıdır ve insanlığın da derdine devadır. Çünkü bu eserlerin odağındaki varlık insandır, imandır, inançtır ve onu yücelten değerlerdir. Ve son söz Mesnevi'den... "Nice Hindu ve Türk vardır ayrı dili konuşur aynı şeyi söyler... Ama nice Türk vardır aynı dili konuştukları halde aynı şeyi söylemezler." Gönül birliği olmazsa bir şey olmaz, bizim bugün Hz. Mevlâna'dan çıkaracağımız ders budur diyorum, AŞK ile Hazret'i Huu diyerek selamlıyorum.

gazete

Devamı...