Bu düzen değişecek

Ahmet TEZCAN

Bu düzen değişecek

24.3.2017

Cumhuriyet'in kurulduğu 1923'ten, çok partili hayata geçtiğimiz 1950'nin mayıs ayına kadar, 27 senede 8 başvekil (o zaman başbakanlara böyle denirdi), 18 hükümet kurdu hepsi de CHP hükümetleriydi. Aynı siyasi partiden iki kader arkadaşı olmalarına rağmen hükümet etme konusunda Mustafa Kemal ile İsmet Paşa bile anlaşamadı. "İşime karışma, mühürdarın değilim" gibi karşılıklı sert sözler söylediler birbirlerine ve küs ayrıldılar. Tarihi bir gerçektir, bütün ayrıntılarıyla tarih bunları yazacaktır.

***

Gömleğin ilk düğmesini yanlış iliklerseniz bütün düğmeleri yanlış iliklemiş olursunuz. Koca imparatorluğu paramparça edip her bakımdan VAZGEÇİLMEZ olan bu topraklarda kendileri için bir sistem oluşturan anlayışın sahipleri, bu yanlışı KASTEN yapmışlardır. Yıllarca uğraşmışlar, bütün halkları kışkırtmış, sultanları hal etmiş, aydınları ve bürokratları köleleştirmişlerdir. Yani Genç Türkiye'nin taa kuruluşunda bu sistem yanlış kurulmuş ve tepedeki kavgaların da ardı arkası kesilmemiştir. Bakanların, generallerin, bürokratların, siyasilerin kafalarına silah dayanmıştır. Kaza, intihar süsü verilmiş cinayetler işlenmiştir ve bu milletin yolu her zaman kesilmek istenmiştir. Bu yüzden son bir asır içinde devlet de millet de bir türlü huzur bulamamış, gelişip güçlenecek yerde ENERJİSİNİ BOŞA HARCAMIŞTIR. 100 sene sonra söylenen de istenen de budur; SİSTEM YANLIŞTIR, bu yanlış behemahal ortadan kaldırılmalıdır.

***

Peki, kim düzeltecek bu yanlışı? Devlet erkanı, üniformalı bürokratlar bunu yapmaz, yapamaz.. Ancak siyasi kadrolar gerçekleştirebilir. Şimdiye kadar da buna cesaret eden çıkmadı.. Çünkü vesayet altında siyaset yapıyorlardı.. Bir menfaat grubuna yahut uluslar arası bir şebekeye bilerek veya bilmeyerek hizmet etmeyecek kadrolarla ancak bu iş başarılabilirdi. Bu millet 100 senedir bugünü bekliyordu. Ecdat ruhuyla hareket eden, kendini milletine adamış, inançlı, cesur yürek kadrolar işbaşına gelsin ve bu yanlışı düzeltsin istiyordu millet. 1950'de Demokrat Parti iktidarıyla bir fırsat yakalandı. İnandığı değerlerle hareket eden, ÖNCE MİLLET diyen bir iktidar vardı ve fakat uzun sürmedi. Millete, milletin tercihine tahammül edemediler.. Menderes'in 10 yıllık iktidarında 5 hükümet değişikliği oldu bunu kimse söylemez.. 10 yılda 5 hükümet.. Sonunda Menderes'i de bakanlarıyla darağaçlarında sallandırdılar. Ne oldu, memlekete huzur geldi mi? Bu düzenin değişmesi lazım. Buna 16 Nisan'da yine milletin kendisi karar verecek. Milletin kararına herkes boyun eğecek.

gazete

Devamı...

Barış ve dostluk ihtiyacı

Ahmet TEZCAN

Barış ve dostluk ihtiyacı

16.3.2017

Rotterdam'da yaşananlardan sonra, Hollanda'nın bu şehriyle Ankara'nın geçmişte "Kardeş Şehir" filan olup olmadığını düşündüm.
Avrupa'nın en önemli şehirlerinden biridir Rotterdam, limanıyla da çok ünlüdür.
Ankara'nın da 50'ye yakın dünya şehri ile kardeşlik kurmuşluğu var. Yok, Ankara'nın kardeş şehirler listesinde Rotterdam'ın adı yok. Meğer İstanbul'un kardeş kentleri arasındaymış Rotterdam, yanlış hatırlamışım.
Mazallah Ankara'nın kardeşi olsaydı Hollanda'ya toz konduramayanlar neler söylerdi kim bilir?

***

Rotterdam'ın Belediye Başkanı (Ahmet Abutalip) Müslüman üstelik Kadir Topbaş da belki buna kanmıştır ama yaptıkları ne kardeşliğe, ne dindaşlığa sığar. Ahmet Abutalip'in adına kanmış, rahat diyalog kurabiliriz düşüncesiyle Rotterdam'la kardeş olmayı kabul etmiş olabilirler?!
Berberî asıllı başkanın Hollandalı Müslümanlarca "işbirlikçi" ilan edildiğini unutmamalıyız, Müslümanlık onun adında kalmış. Dünya genelinde barış ve dostluk anlayışının geliştirilmesine duyulan ihtiyaç göz nedeniyle bu tür birliktelikler kuruluyor.. Mevcut savaşların çoğu bizim mahallede, dünyanın dövüşe değil, barışa ihtiyacı var, kaybedenlerin büyük çoğunluğu maalesef bizim mahalleden. Avrupa, iki savaşta 100 milyon insanın kanını döktü hâlâ aklını başına almış değil. Hollanda'nın da Endonezya'da 3 bin 300 kişiyi kurşuna dizmişliği unutulamaz. Kendileri de bunun utancıyla toplu katliamı nitekim kabul etmeye mecbur kalarak dünyadan ve Endonezya'dan özür dilediler.

***

Konya'da Mevlevi dergâhının kapısına bir gün sarhoşlar dayanır, bağırıp çağırmakta içeri girmek istemektedirler. Kapıdaki itiş-kakış Mevlâna Hazretlerinin dikkatini çeker. Dervişler diz büker durumu izah etmeye çalışırlar. Mesele anlaşılınca der ki;
Ne oldu, onlar içtiler de siz mi sarhoş oldunuz?! Evet, akıl ile öfke aynı yerde oturur, biri gelince diğeri gider. Rotterdam'da sinir uçlarımızla oynadılar, gururumuz incindi, milli refleks harekete geçti. Bizim yetkililer de meydan okuma halinde "Misliyle mukabele" den söz ediyorlar. Neticede bu bir ahlâki duruştur ve Hollandalı yöneticilerin, bize karşı besledikleri kaygıyı, duyguyu ve korkuyu meşreplerince açık ettiler, bunu gördük. Wildersler, Rutteler gidecek, Hollanda ise orada kalacak unutmayalım.

gazete

Devamı...

44 gün kaldı

Ahmet TEZCAN

44 gün kaldı

3.3.2017

ABD'de Donald Trump 227 yılda ülkesinin 45 nci başkanı oldu.
Türkiye'de 1923'ten bu yana 65 hükümet görev yaptı; Hem de ne şartlarda?!
Üç ayda ömrünü tamamlamış hükümetler gördük.. Darbe anayasasını tam 18 kez değiştirmiş bir ülkeyiz biz. 82 Anayasasının milletin değerleri ile örtüşmediği ortada.. 15 Temmuz garabeti de aynı kafanın eseridir.
Millete, devlete yönelik kanlı bir suikasttır. Yani mevcut anayasal şartların her fırsatta bir müdahaleye cesaret veren zemini elde tutmaya yaradığı bir kere daha görülmüş, uçurumun kenarından dönülmüştür.
7 Haziran - 1 Kasım arasında yaşanan süreç de, sistemin tıkandığının açık göstergesidir.
Referanduma 44 gün kaldı ve neyin değiştirileceğini sıkça tekrarlamak lazım. En önemlisi yürütmede çift başlılığın kalkmasıdır.
Cumhurbaşkanı devletin başı, Devlet Başkanı ve yürütme yetkisine sahip..
Bir çırpıda nasıl anlatılır, şöyle?!
Cumhurbaşkanı doğrudan halk tarafından 5 yıllığına ve en fazla 2 dönem için seçiliyor.
Üst düzey atamalar, görevden almalar onun yetkisinde. Milli güvenlik politikaları da öyle.. Temel haklar ile siyasi hak ve ödevler hariç kararnameler çıkarabilecek. Son genel seçimde yüzde 5 oy almış partilerle 100 bin seçmen, Cumhurbaşkanı adayı gösterebilecek. Yardımcılarını ve bakanları Cumhurbaşkanı tayin edip görevden alabiliyor.
Cumhurbaşkanı ve bakanlar için yargı yolu açılıyor. Seçimlerin yenilenmesine Cumhurbaşkanı, beşte üç çoğunluğuyla da Meclis karar verebiliyor. Böylece sistem tıkanırsa görev tekrar milli iradenin oluyor.
6 ayı geçmemek üzere Cumhurbaşkanı OHAL ilan edebiliyor ve kararda Meclis'in onayı gerekiyor. Sıkıyönetim ise yeni anayasada yok. Bütçeyi Cumhurbaşkanı belirleyip Meclis'e sunacak ve bütçede son karar TBMM'nin olacak. Başbakanlık kaldırılıyor.
Cumhurbaşkanı ve milletvekili için seçim tarihi 3 Kasım 2019 ve birlikte olacak.
Cumhurbaşkanı seçilecek kişinin partisiyle ilişkisi de devam edecek, hali hazır başbakanda olduğu gibi. Yargıyla ilgili hükümler net:
Bağımsızlık ilkesine "tarafsızlık" da ekleniyor.
HSYK, HSK oldu ve Kurul 13 üyeden oluşup, 2 daire halinde çalışacak. 4 üyesini Cumhurbaşkanı, 7 üyeyi de TBMM belirliyor ve görev süreleri 4 yıl ile sınırlanıyor. En önemlisi Cumhurbaşkanı için yargı yolu açılıyor.
Yargılama usulü ise 3 aşamalı: TBMM üye tam sayısının 5'te 3'ünün gizli oyuyla soruşturma, üye tam sayısının 3'te 2'sinin gizli oyuyla Yüce Divan'a sevk ve seçilmeye engel mahkûmiyet durumunda görevi sonlandırılıyor.
Disiplin mahkemeleri dışında -savaş hali hariç- askeri mahkemeler de kaldırılıyor.
44 gün sonra EVET ile Türkiye, yeni ufuklar için 'TAM YOL İLERİ' diyecek denizci deyimiyle, haydi vira bismillah.

gazete

Devamı...

Tarihi karar öncesi

Ahmet TEZCAN

Tarihi karar öncesi

23.2.2017

Şimdi ülke olarak, millet ve devlet olarak Türkiye bir kararın arifesinde.
Bana göre bu karar, asrın kararı olacak. Siyasetçiler önde gözükse de eğip bükmenin bir anlamı yok..
Bu karar siyasi değil, tarihi bir karar olacak.
Bakıyorum bu tarihi karar öncesinde herkesin işi yokuşa sürdüğünü, kolaylaştırmak yerine dikine hareket ettiğini görüyorum.
Ne ki mevcudun muhafazası derdinde; çatışmanın, anlaşmazlığın, çözümsüzlüğün peşinde olanlar var..
Beş generalin yaptığı bir anayasaya biz mahkûm etmek istiyorlar.
Ama daha önce 12 Eylül'e söylemedik söz bırakmıyorlardı. *** Belli ki bizim anayasamız, içtüzüğümüz kulağını tersten gösteriyor. Bu yüzden bu memleket bir ileri gittiyse iki de geri adım attı ve bir ilerleme sağlayamadı.
Sebebi bizim yetersizliğimiz değil, karar vermede zorlanmamızdır.
Bir zamanın çok tanınmış devlet ve siyaset adamı Mehmet Keçeciler bana anlatmıştı. Kendisi de son Ecevit hükümetinin gümrüklerden sorumlu bakanıydı. Dedi ki "Sayın Ecevit'in Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer ile yaşadığı yani Anayasa kitapçığı fırlatma hadisesi kamuoyuna duyurulduğu an Türkiye'nin anlık kaybı 5 milyar dolardı, biz 18 milyar dolar harcadık o yarayı kapatamadık." Faturayı kim ödedi, millet?!
Oysa biz Ahmet Necdet Sezer'i tanımazdık, Ecevit onu cumhurbaşkanı adayı olarak göstermiş, Meclis de seçmişti. *** Karşılaştığımız tek olay değildi bu, cumhurbaşkanları ile başbakanlar bu memlekette daima kavga halinde oldular, birbirlerine küstüler, cenazede bile birbirleriyle konuşmadılar. Askerler de bu kavganın içinde oldular.
Özal-Demirel kavgalıydı, DemirelÇiller kavgalıydı, Mesut Yılmaz, Yıldırım Akbulut hepsi devletin tepesinde kavga ettiler ceremesini de millet çekti. Onların kötü yönetici olduklarından değildi bu kavgalar SİSTEM KÖTÜ KURULMUŞTU..
Belki birileri bunu böyle istiyordu, kavga etsinler isteniyordu kim bilir?!
Şimdi de birileri müthiş algı yönetiyorlar.
CNN Türk dün Aliyev'in eşinin Cumhurbaşkanı yardımcısı olduğunu uzun uzun veriyor, Bir kısım yazarlar da bu haberi köpürtüyorlar. Yani diyorlar ki; "yarın bizde de Tayyip Erdoğan oğlunu, kızını yakınlarını aynı şekilde atayabilir haa dikkat edin." Böyle sistem değişmez, madem iki ipi bir iğneye geçireceğiz öyleyse bükeceğiz.

gazete

Devamı...

Asrın kararı…

Ahmet TEZCAN

Asrın kararı…

16.2.2017

Aylıklısından aylak gezenine, işçisinden iş erbabına kadar bütün insanlarımızla fırsat buldukça görüşüyor, toplumun bütün kesimleriyle temas halinde olmaya gayret ediyoruz. Hep raporlardan, gazete haberlerinden memlekete bakmak her zaman insanı doğru sonuca götürmüyor.
Bazen gidişata hayatın içinden bakmak gerekiyor. "Üç tanesini meydanda sallandıracaksın" benzeri doğrudan çözüm (!) arayanları hariç tuttuğumuzda makul çözümün aşikâr olduğu görülüyor. Ben insanımıza şahsen güveniyorum.
Memleket olarak bunca kritik durum yaşadık ve çoğunluğun sorun yarattığı hiç görülmemiştir. Son seçimlerde ve daha önceki referandumda vatandaşımız kanaatini anlaşılır şekilde ifade etmiştir. Rakamların dili açık ve net; insanımızın Hükümete, Meclise, mevcut siyasi kadroya teveccühünün devam ettiğini kabul ettiği açıkça görülüyor, bundan ötesi beyhude gayret olur.

***

Zaman değişmiştir, içinde yaşadığımız şartlar daha hızlı hareket etmeye, hızlı karar almaya bizi mecbur etmektedir. Ülkenin sonuç vermeyen müzakere ve münakaşalarla geçirecek vakti yoktur. Her zaman "tu kaka" tavrını sürdürmek ülke ve dünya gerçeğiyle de bağdaşmamaktadır. İktidar olmanın yıpratıcı etkisine rağmen mevcut yönetimin kredisi vatandaş nezdinde artarak devam ediyor. Asrın kararıdır bu, referandum Türkiye'nin içinden çıkılmaz karar mekanizmalarını değiştirecek, artık siyasetteki kargaşa da sona erecektir. Ülke gündemi Meclisin içinden çıkılmaz tartışmalarıyla uğraşıp durmayacaktır.
Birlikte düşünmek ve aklıselimle çözüm aramaktan daha doğru bir yol yoktur.
İçinde yaşadığımız hararetli ve hareketli günlerde buna daha çok ihtiyaç var. Aksaklık yok mu denirse; elbette var ama sistemdeki bu değişiklik bilinsin ki çok şeyi değiştirecek.

***

Ankaralıları dinliyorum, akil ve ayağı yere basan sözler işitiyorum. Çok partili hayata geçtiğimizden bu yana siyasetin, dolayısıyla devletin kavga ve kargaşayla vakit kaybettiği, artık memleketin sisteme feda edilemeyeceği itiraf gibi ifade ediliyor. Birkaç gayretkeş siyaset ve devlet adamının münferit çabası dışında gerçekten memleketin on yılları acemi elinde çarçur edildi. İnsanımız da sisteme kurban edildi, büyük vebali var bunun. Türkiye, sistem kargaşasından kurtulmalıdır. Geçmişin alışkanlıklarıyla medet umanlar yok değil ama onlara fırsat da yok. Kavgaya kargaşaya prim de yok. Tahrikler karşılık bulmuyor, dilerim hiçbir şekilde bulmaz. Etrafımız yangın yeri ve biz bu topraklarda birlik içinde olup gücümüzü artırmak mecburiyetindeyiz, başka izahı yok bunun.

gazete

Devamı...

Kendin olmak...

Ahmet TEZCAN

Kendin olmak...

9.2.2017

Prof. Dr. Recep Ercüment Konukman, bilim adamı olduğundan fazla siyasetçiydi, ülkesine, devletine, milletine tutkuyla bağlı, araştıran, yazan bir kültür adamıydı aynı zamanda.
Kaybedeli iki yıl oldu ve onu çok özledik.
Bu yazı Ercüment Konukman'ı anma yazısı değildir, bilahare vefatının yıldönümünde bunu yapacağız inşallah. Küçük bir not aktarmak bunları hatırlatmak gerekti.
Yakın dostları onu "Ercüment Hoca" olarak anardı. Turgut Özal'ın göçlerden, göçmenlerden sorumlu Devlet Bakanıydı ve o günlerde de Bulgaristan'daki komünist rejimden, Jivkov zulmünden kaçanlar Türkiye'ye yönelmiş, tıpkı Eset'den kaçanlar gibi akın akın geliyorlardı.

***

Göçler, göçmenler o günlerde de Milli Güvenlik sorunuydu ve Bakan Konukman MGK gündemine alınan konu için hazırlık yapıyordu ama makamın gelen gidenleri Hoca'nın çalışmasını güçleştiriyorlardı. O da çantasını toparlayıp aynı binada yakın bir başka dairenin kapısını çaldı hazırlığını tamamlamak için. Ne ki karşısına çıkan memurlar nazikçe onu geri çevirip bir başka yerde çalışmasını sağlarlar. Hoca ısrar etmez peki, diyerek kendisine açılan odada hazırlığını yapar.
Ama o günü ve olayı unutmaz Hoca, bir süre sonra bize şöyle bir cümle sarf eder: "Orası bir başka ülke adına çalışanlar tarafından kullanılıyordu!!!" Düşünebiliyor musunuz, bakanlıkların bulunduğu bir binada, başka bir katta, bir başka ülke adına çalışanlar.. Bu ülke hep sıkı gözlem altında tutulmuştur, en az iki asırdır bu böyledir. (Ecevit, "Apo'yu bize neden teslim ettiklerini anlayamadım" dememiş miydi?) Görüntüde yakalayıp getiren bizdik ama?!

***

Bizim coğrafyamız çok değerlidir. Harita üstünde sivri ucunu batırıp çevremizi içine alan bir daire çizseniz; Kudüs, Mekke-Medine, Tahran, Moskova, Atina o dairenin içinde yer alır, hiçbir şey o dairenin değerini karşılamaz ve tüm bu merkezler bize kuş uçuşu 1,5 saat mesafededir. O daire içinde 50 trilyon dolarlık bir ekonomi döndürülür, dünyanın yüzde 70 enerji ihtiyacı bu coğrafyadan karşılanır, asla ilgisiz kalınamaz, kendi kimliğinle burada muktedir olmaya kalkarsan başın beladan kurtulmaz. Burada KENDİN OLMAK risklidir, çilelidir ama o derece asil ve manen mutmain yani tatmin edici olacağı için de çok keyiflidir. Peki, bu coğrafyada nasıl KENDİN olunur denirse; her türlü karara kendin imza atar, milli ve yerli olur, içindeki hiçbir hıyanete fırsat vermeyecek sistemini kurarsan olur.
Bunun şartı; kendine güvenen, güven veren ve hızlı karar alan güçlü bir Türkiye olmaktır.

gazete

Devamı...

Sözün özü

Ahmet TEZCAN

Sözün özü

2.2.2017

"Gerçeğin mayası gözle görünmez" demiş Exupery, yürekle baktığınız zaman ancak gerçeği görebileceğimizi söylemiş. Göz işte, gördüğü yere kadar gösterebiliyor! Görmek için asıl duymak gerekiyor ama kulakla değil, yine yürekle.. Yürek, hem duyar hem görür ve her hassa yüreğe bağlı hareket eder. Bir adama "yüreksiz" denildiği vakit ona yalnızca "cesaretsiz" demiş olmuyor, ona her şeyi söylemiş oluyorsunuz.

***

"Gerçek ve Görüntü" hakkında söylenmiş yüzlerce söz var belki. Hugo mesela, herkesin insanlığı değiştirmeye çalıştığını ama hiç kimsenin önce kendisini değiştirmeyi düşünmediğini söylüyor. Bu söz de bana "Siz kendinizi değiştirmediğiniz sürece ben sizi değiştirmem" mealindeki Kur'an sözünü hatırlattı sanki?! Bu da bir başka gerçeğin ta kendisi, üzerine söylenecek tek laf yok. Laf diyorum bir de "lafı güzaf" var yani "boş, beyhude" olan sözler.

***

Tahran'da Bab-ı Ali diye bir yer vardı. Adına bakıp bizdeki çağrışımından basınla ilgili sanılmasın. Tahran'ın Babıali'si canlı müzik eşliğinde ailece yemek yenilen "müzikhol" gibi bir mekan, fakat bir farkı var; Mevlâna'dan, Hayyam'dan rübailer söyleniyor. Farisi dilinde muhteşem mısralar ud, rebab, def, daire eşliğinde icra ve terennüm ediliyor. (Ankara'da böyle söz ve şiir ortamı var mı bilmiyorum?!) Tahran'da dinlediğim sühan yani söz ustası, "ilk sahibinden selamla" diye başlıyor söze.. Sözün ilahi kaynaklı olduğunu hatırlıyorsunuz, sözün ilk sahibi O çünkü ve Söz'ün ilk sahibi anılmadan geçilir mi?

***

Velhasıl Dil, insanları bir araya getiren en önemli vasıtadır, dil olmazsa söz olmaz, insan olmaz, insan olmazsa dünya olmaz. Rabbim FOXP2 konuşma geniyle bizi bütün canlılardan ayırmış. Türk Dili tahsili yapmış biri olarak sözü kendi dilimize getirmeden geçemem. Bütün lehçeleriyle beraber bugün dünyada 220 milyon insan Türkçe konuşuyor. Lisan ağaç gibidir, dilimizi konuşan her insanı da o ağacın meyveleri gibi görmek lazım. Dünyanın en eski, en yaygın, en derin ve en zengin dillerinden biridir Türkçe ve yeryüzünde konuşulan ilk on lisan arasındadır. Türkçemiz bizim yalnızca dilimiz değildir, ortak duygumuz, düşüncemiz, sevgimizdir. Yunus ne diyor; Gelin tanış olalım. Bu çağrıyı yapanın söyleyecek sözü gösterecek değerleri var demektir. Ve söz meclisten içeri diyorum ve doğru, tertemiz konuşarak dilimizi Türkçemizi sevmek, sevdirmek durumunda olduğumuzu hatırlatmak istiyorum. Ne mutlu katkıda bulunanlara..

gazete

Devamı...

Aidiyetimiz milletimizedir

Ahmet TEZCAN

Aidiyetimiz milletimizedir

26.1.2017

Cihannüma adlı dernek "Sabah Namazı Buluşmaları" adıyla güzel bir etkinlik yürütüyor. Güne gündeme uygun bakan, bürokrat ve akademisyenlerle işaret edilen mabette buluşup akabinde verilen konferansa kalabalık sayılabilecek bir grupla katılıyorlar. Bu konferanslar, insanın düşünce dünyasına, dünya gerçeklerine sanki camlı bir terastan ufuk turu sağlıyor ve fevkalade yararlı oluyor, Cihannüma adına da çok yakışıyor gerçekten. Sabahın seherinde hangi işe girişildi de bereket bulmadı?
Günün o saatinde çoğunluğu gençler olmak üzere insanların akın akın buluştuklarına şahsen şahit olduğumu söylemeliyim. *** Kocatepe Camii'ne denk düşen buluşmalarına ben de birkaç kez katıldım. Bir keresinde Numan Kurtulmuş'tan, ülkemiz açısından iki kelime ile özetleyebileceğim "Günümüz- Geleceğimiz" başlıklı bir konuşma dinledik.
Daha sonraki buluşmada Sosyal Bilimler Üniversitesi Rektörü Prof. Mehmet Barca, Endülüs penceresinden İslâmî yaşayış ve anlayışa ışık tuttu.
Kocatepe'de katıldığım son buluşmada ise İçişleri Bakanı Süleyman Soylu, caminin altındaki konferans salonunda hitap etti.
Yalnız ondan önce kürsüye çıkan dernek yöneticilerinden ve Ankara Temsilcisi Ahmet Akça'nın şu cümlesini nakletmeden geçmeyeceğim.
Akça, Cihannüma Derneği'nin "faaliyet" değil "aidiyet" derneği olduğunu dile getirdi, çerçevesini de şöyle çizdi:
Aidiyetimiz bu millete, bu topraklara ve kadim medeniyet değerlerimizedir. Ve bir tek idealimiz var: Adil bir dünya ve yeniden büyük Türkiye. *** Tabi bunun şartları var. Konuşmalar arasında mesela Kristof Kolomp adı geçti. O sırada salona bu adı sorsanız; Ünlü gezgin, kâşif diyeceklerdir ve Amerika'yı keşfeden denizci olduğunu söyleyeceklerdir. Çünkü on yıllarca ders kitaplarımızda bize bu öğretildi.
Peki, öyle midir?
Bunun için uzağa gitmeyin, "Tarih Arşivi" adlı bir site var internette, oradan "Kristof Kolomp Kâşif mi Katil mi?" başlığıyla Ahmet Sırrı Arvas'ın bir yazısı var, okumanızı tavsiye ederim. Bana sorarsanız katildir, altın avcısı, maceracı bir çapulcu güruhunun başıdır o kadar. Çocuklarımızın ders müfredatını kendimiz hazırlamaz isek hakikati de saptırmış oluruz. Müjdesini de aldık, bu tür yanlışların bütünüyle ders kitaplarından temizleneceği iddia ile dile getirildi ve mayıs ayı telaffuz edildi.
Netice itibariyle Cihannüma ideali milletin idealidir, aidiyeti de Büyük Türkiye'dir.
Güçlünün değil, haklının güçlü olacağı çağın yaklaşmakta olduğuna inanıyor büyük ümitle bekliyoruz.

gazete

Devamı...

Sektörleşen hayatlar

Ahmet TEZCAN

Sektörleşen hayatlar

19.1.2017

Şehir ve medeniyet tasavvurumuz giderek bambaşka bir hal alıyor. Site evlerdeki hayatlarımız bir bakıma sektörleşiyor sanki. Eskiden "Şerefül mekan bil mekin" ifadesiyle anlamını bulan; "Makamların, mekânların şeref ve izzetlerinin içinde oturanlarla kaim olması anlayışımız" çok gerilerde kalmış gibi gözüküyor. Bunu nasıl tersine çeviririz, hangi nesil bunu geri getirir doğrusu endişelerim var.
Ne mi söylüyorum?

***

Bir derginin, ŞEHİR ve KÜLTÜR dergisinin Ekim sayısı elime geçti. "Değerlerimiz Yerel Kimlik ve Şehir" başlıklı Cem Eriş'in kaleme aldığı yazısını okudum ve adeta çarpıldım.
Yazıda şehirleri büyüttükçe insanımızı küçülttüğümüz ve bu büyüklük içinde onu ezerek, insanı yalnızlaştırdığımız, değersizleştirdiğimiz, şahsiyetsizleştirdiğimizden söz ediliyordu.
Ne kadar haklı, ne kadar önemli ve ne kadar güncel ve bence "hayatî" bir mevzuadan bahis açıyor Cem Eriş, ama kim duyuyor?
Eriş, sıradan biri değil, yüksek mimar, restorasyon uzmanı, İstanbul Büyükşehir Belediyesinde de İmar Müdürü, üstelik Koruma Kurulunda görev yapıyor. Yani meselenin tam ortasından bir adam..

***

Sektörel hayatlara dâhil oluyoruz derken kastım buydu. Kendi evimizde mi yaşıyoruz yoksa bir oluşumun üyesi olarak bir sektöre hizmet mi ediyoruz belli değil. Bir site düşünün, bir komisyon tarafından idarede, profesyonel oldukları har hal ve tavrıyla belli. Belki yönettikleri bu kaçıncı site?! Kaideler şartlar oluşturuyorlar, talimatlar veriyor, sınırlar koyuyorlar. Orada yaşayanlar değiliz, sanki anlayamadığım, tanımlayamadığım bir şeye dahiliz, birileri de bizi adeta yönetiyor. Şifrelerimiz var, uzaktan kumanda cihazlarımız, asansörlere doluşup çıkıyoruz, iniyoruz, ne bir selam ne de iki kelam yok.

***

Bizim eski mahalle sıcaklığımızı arıyoruz ki, hak getire. Oysa bu milletin hayata dair olduğu kadar bir yapı, bir insan tasavvuru vardı, bu tasavvurlarını medeniyetleştirmişti bu millet. Cem Eriş'in hatırlattığı gibi rahmetli Turgut Cansever'in deyimiyle "ecdat ruhunu taşa ve ahşaba nakşetmişti" milletimiz... Sitelerin reklamlarına da dikkat çekiyor Cem Eriş, ne diyorlar pazarlarken dikkat edin; "çağın tüm teknik donanımına sahipliğinden, alışveriş merkezlerine yakınlığından, kafe, restoran, snack bar vesairesinden söz ediyorlar.. Aslında kendilerini ele veriyorlar, nasıl bir "yaşam" kurulacağından bahsediyorlar. Artık işler tersine döndü, mekanların şeref ve izzetleridir bizi şerefli ve izzetli kılan, öyle değil mi?!

gazete

Devamı...

Sözünüzü yükseltin..

Ahmet TEZCAN

Sözünüzü yükseltin..

12.1.2017

Türkiye neredeyse her gün Meclis gündemiyle yatıp kalkıyor. Dolayısıyla medya gündemi de ağırlıklı olarak siyaset..
Dünyada siyaseti bu yoğunlukla yaşayan ülkelerin sayısı çok fazla değildir. Bizdeki durumu ülkenin "yöneten siyaset"e kuvvetle ihtiyaç duyması hali olarak açıklayabiliriz belki.. Biliriz ki 100 yıldır belki bu coğrafya siyaseten yönetilir durumda değildir, bu milletin 100 yıldır bu topraklarda kendi olması engellenmiştir. Dolayısıyla imparatorluk sonrası bu coğrafyada tam bir hükümranlık kurabilmiş değildir. Çok mu iddialı oldu? Evet, ama bunların hepsi tarih içinden örneklendirilebilir. Bir şeycik söyleyeyim sadece; "Eski Türkiye" döneminde, üyesi bulunduğu zeminlerde, hangi uluslar arası kararda bizim delegasyonlarımız Batı'nın bilhassa ABD'nin ihsası olmadan irade beyanında bulunabilmiştir sormak lazım?!

***

Şimdilerde kendi göbeğimizi kendimiz kesmeye başlamışken istiyoruz ki kararlarımızı Mecliste ve meydanda; derin bir tarih şuuru, kuvvetli bir inançla, aklıselimimizi kullanarak, ortak duyguyla alalım.. Ama olmuyor.. Eski alışkanlık mıdır, kendine güvenememe duygusu mudur nedir; adına müzakere denilen oturumlarda hakaretler, ima ve istihza ile aşağılamalar havalarda uçuyor.

***

Gelin biz özellikle yeni vekiller için bazı tavsiyelerde bulunalım, ne ki bu Meclise yıllarımızı verdik. Vekillik mazbatayla başlar fakat vekil olmak bir süreç meselesidir. Milletvekilliği memuriyet değil, toplam bir görevdir, farklıdır, özelliklidir, yüksek ufuklu bir bakış açısı gerektirir. Memleketin herhangi köşesinde avukat, doktor, mühendis olabilir, siyasetle de meşgul olmuş bulunabilirsiniz ama milletin Meclisinde durum ve şartlar farklıdır. Her gün kürsüye çıkmak, yüzlerce önergeyle bir hakkı kilitlemek iş değildir.
Kimileri için giyotindir kürsü.. Parlamento adı üstünde "konuşulan yer" olmakla birlikte DİNLEMEK SÖYLEMEKTEN ÖNEMLİ-
DİR ve ÖNCELİKLİDİR. Meclisin de DİNLENİR konuşmalara ihtiyacı vardır. Mevlâna'nın 26 bin beyitlik Mesnevisi'nin ilk kelimesidir DİNLE...
Söylerken değil, dinlerken de çok dikkat gerekir. Hz. Pîr'in çok önemli iki tavsiyesi var ki bana kalsa genel kurul salonunun alnına, altın harflerle bu sözleri nakşederim. Meal olarak diyor ki; SESİNİZİ DEĞİL, SÖZÜ- NÜZÜ YÜKSELTİN, YÜKSEK SÖZÜN
YÜKSEK SESE İHTİYACI YOKTUR.
İkincisi de; "HER AĞZINA GELENİ SÖYLEME, HER ÖNÜNE KONULANI
YEME."

gazete

Devamı...

Metronuz hayırlı olsun

Metronuz hayırlı olsun

5.1.2017

Anadolu bozkırının ortasında, -bir iddiaya göre- 3 bin yıllık bir kent Ankara.
Hitit'ten, hattâ ondan öncesinden günümüze derin bir tarih ve kültür barındırıyor.
Ancak Cumhuriyetin başkentini herkese sevdirip "Benim Ankara'm" dedirtebilmiş değiliz.
"Dönüşü güzel" olmaktan kurtulmuş değiliz henüz! Bunun da şartları var, en başta ulaşım.
Tarih, trafik, ışıklandırma, aydınlatma, estetizm başkentte dikkatle ele alınması gereken konulardır.
Bizde projektörler, "vahşi aydınlatma araçları" olarak insanı kör ederken, başka memleketlerde sadece "ışıklandırma ve aydınlatma" amaçlı sivil toplum kuruluşları olduğunu biliyorum. "Çatı mimarisi" kavramı henüz bizim şehircilik anlayışımızda yok.
Başkaları şehrin havadan görünüşüne de estetik kazandırma gayretinde… Şu sıralar mesela şehre gece yüksekçe bir yerden veya havadan bakanlar Kocatepe Camisini iki minareli görüyorlar, neden? Caminin ışıklandırması aylardır arızalı, yarım aydınlatılıyor, iki minaresi gece görünmüyor da ondan.

***

Çankaya Belediyesi gibi uzun bir süre salt partizanlığa kurban edilmiş bir şehirdir Ankara. Çukurlar açılır "etrafımıza verdiğimiz rahatsızlık yüzünden" diyerek "özür" afişleriyle aylarca çıkmaza geçilmeze mahkûm olurduk, yok edilen ağaçlar güya bir başka yere "tayin" olurdu, biz de yutardık!
Dolayısıyla Ankara, şehircilikte modern, mütenasip hızlı bir gelişme ve güzelleşmeyi on yıllarca sağlayamamış, resmi hüviyeti yapışmış kalmıştır suratına. Başkanların Ankara için hizmet gayretinde olmadıklarını söylemiyorum; bir kısır çekişmeye, imkânsızlıklara, bir müdahil yapıya kurban edilmiştir Ankara!
"Şehirciliğe bakacak hal mi vardı?!" denirse yüzde yüz hak veririm. Biz zaten ülke olarak adeta "müstemleke bir hal"den henüz kurtulmaya çalışıyoruz. Kendi yaşadığımız şehrin düzenini bile yabancıların tercihiyleriyle yönlendirdik. Uzun yıllar 'JUSMAT' lar, 'TUSSLOG'lar bizim yaşantımıza yön verdi. Nedir bunlar? diyenler bi zahmet internete girip baksınlar öğrensinler..

***

Son dönemde modern bir başkent ortaya çıkarma adına çok önemli çalışmalar yapılıyor.
Alt, üst geçitler, raylı ulaşım, uydu kentlerle modern bir şehir hüviyeti kazanmaya başladık. Ama henüz yeterli değil, daha çok eksiğimiz var! Bugün Keçiören metrosu açılıyor, 12 yıl sonra da olsa sevindirici. Bağdat demiryolu bir asır önce 6 yılda tamamlandı, dünyada metroyu İstanbul'da Galata- Karaköy arasında ilk kuran da biziz ama Paris, Moskova, metrolarıyla meşhur başkentler...
Niye? 100 sene geç kalmışlığımız ya da geç bırakılmışlığımız var kabul edelim...

gazete

Devamı...