Nice Yıllara

Ahmet TEZCAN

Nice Yıllara

20.12.2012

Ahmet Tezcan/ Gel de yazma 'Ankara sağlığın da başkenti' diye yazmıştık geçen hafta. Hemen yansımaları oldu. Uzman doktor Abdullah Ahmet kendi alanında çığır açmış bir tıp adamı. Yazımda "Doktorların niçin tartaklandıklarını anladım" dediğime alınmış, diyor ki; "Randevusu 5 dakika sarkan hasta veya hasta yakınının hiç tahammülü yok.
Ola ki ameliyat uzuyor, tam zamanında yetişememiş oluyor, randevuya gecikiyoruz.
Hemen saati göstererek çıkışıyorlar, ağzını bozan da oluyor.
Bizim şartlarımızı da anlamak lazım, esasen bu anlayışın karşılıklı olması lazım."
Kent gazetesi olunca söylediğiniz sözün Ankara'da kalacağını düşünmeyin, ulaşması gereken yere ulaşıyor.
Konya Selçuklu Tıp Fakültesi Hastanesi'nden de aradılar. Hastanedeki bazı sorumsuzluklara ışık tutmuştuk. Basın danışmanı Özlem hanım aradı, çok üzüldüklerini söyledi. "Her an hastalarımızla birlikteyiz.
Ama bazen istenmeyen durumlar da oluyor maalesef" diyerek, sorumlular hakkında gerekenin yapılacağını kaydetti.
***
İşte, biz de her an böyle kentle, başkentle birlikte yaşıyoruz. Olumlu olumsuz karşılaştığımız olayları sütuna aktarıyoruz.
Dile kolay tam 8 yıl olmuş. Doğum günü dolayısıyla SABAH Ankara'nın aile yemeğine bizi de davet ettiler. Bir akşam yemeğinde, büyük küçük tüm çalışanlarla yüz yüze gelme fırsatı oldu. Çok mutlu olduk. Osman Altınışık bayrağı devraldı, başarıyla götürüyor. Ankara'nın 24 saatini izliyor, dinliyor. "Biz Ankara'yı akşam saat 09.00 oldu mu vurup kafayı yatıyor, sanıyorduk" lafı vaktiyle bir devlet büyüğüne aitti. SABAH Ankara onun öyle olmadığını, Ankara'da 24 saat dolu dolu yaşandığını Başkent halkına gösterdi.
5 Ocak 2006'daki yazımıza böyle diyerek başlamışız. Başkent'in gecesi bir alem gündüzü bir alemmiş meğer, bunu SABAH Ankara ile öğrendik demişiz.
***
SABAH Ankara yani "Kent gazetesi" anlamında öncü olmuştur. 16 Aralık 2005'te ilk sayısını okuyucuya sundu, 5 Ocak 2006'dan itibaren sağ olsunlar bize de yer açtılar. O günden bu yana Ankara'ya ve dünyaya bu köşeden bakmaya devam ediyoruz. "Gel de yazma" başlığı SABAH'ın o günkü temsilcisi Aslı Aydıntaşbaş'ın dedesi Sıraç Aydıntaşbaş'a aitti. Sıraç Hoca 70'li yıllarda benim yönettiğim yerel gazetede bu başlıkla yazardı. Ben de ödünç aldım. SABAH Ankara'ya "Nice yıllara" diyorum.

gazete

Devamı...

Sağlığın da başkentiyiz

Ahmet TEZCAN

Sağlığın da başkentiyiz

13.12.2012

Ankara'nın sağlık merkezi haline getirilmesi öngörülüyordu, ne aşamada bilmiyorum ama bunun çalışmaları sürüyor.
Ankara'nın SAĞLIĞIN DA BAŞKENTİ olması çok önemli, gerçekleşeceğine olan umudum ise çok yüksek. Zaten böyle bir şey çok gerekli, yalnız Ankara için değil, Türkiye için çok gerekli...
Çok uzak değil üç yıl sonra bu proje gerçekleştiğinde siz bakın o zaman; Avrupa'dan bile hasta akacak. Eskiden apandist için bile yurt dışına giderken işler tersine dönecek ve herkes Türkiye'ye gelecek.

***

2013 yılı bütçesi Meclis'te müzakere aşamasında, en büyük pay savunmadan da önce yine eğitim ve sağlığa ayrıldı.
Yani kuvvetli bir irade var, para da var, geriye bir tek insan unsuru(!) kalıyor. Bunun önüne bir ünlem işareti koyduk, devam edelim.
İsterseniz önce projeyi kısaca hatırlayalım...
Bildiğiniz üzere Etlik'te koca bir SAĞLIK YERLEŞKESİ inşa edilecek. (Batılılar 'kampüs' diyor, bizimkiler 'yerleşke' yi uygun bulmuşlar. (Han, hamam, kütüphane, mabet, aşevi ve şifahanesiyle böylesi tam tekmil yapılara eskiden KÜLLİYE denirdi.) Bilkent'te de bundan bir tane olacak. (Başbakan Erdoğan 25 ilde bu hastanelerden kurulacağını söylüyor.) Ankara Etlik ve Bilkent'teki ŞEHİR HASTANELERİ tam donanımlı olacak. Yani sağlık alanında akla gelebilecek her imkan, en son teknolojisiyle kurulacak. Hava ambulansları ve uydu bağlantılarıyla sağlık konusunda yok yok olacak anlayacağınız.
Başbakan Erdoğan bu sağlık konusunda çok hassas, Sağlık Bakanı Recep Akdağ'ın da bu işleri sabırla, ısrarla ve inatla takip ettiğini biliyorum. Zaten öyle olmasaydı muvafığı muarızı; Yani bu hükümete destek veren yahut karşısında olan herkes sağlık konusunda iktidara hakkını teslim etmezdi. Kiminle konuştuysam el Hak bunu böyle söylüyor.

***

Ancak...
Şimdi geldik zurnanın o sesi çıkardığı yere. İNSAN UNSURU dedik ve bir ünlem koyduk ya, o noktada bu ülkenin sıkıntısı var. Bunu söylerken sağlık alanında çalışan insanların becerisini kastetmiyorum. Validenin hastalığı dolayısıyla uzun bir süredir cebelleştiğimden bazı şeyleri daha iyi anladım. Mesela hastanelerde son zamanlarda sıkça karşılaşılan tartaklama olaylarının asla tek taraflı değerlendirilmemesi gerekiyor.
Ve tıp fakülteleri...
Sanırım büyük kısmı bu konuda en başta sınıfta kalır. Konya Selçuk Tıp'ta hasta inlerken serviste youtube'dan şarkı indirenleri gördüm. Dekanın, rektörün hastaneyle, hastayla hiç alakası yok, başhekim de adamına göre...
Velhasıl buralarda tebabetten önce insanlık dersine zorunlu olarak ihtiyacımız olduğu ortaya çıkıyor. Eflatun'un dediği gibi hastanın bedenini iyileştirmekle tedavi tamamlanmış olmuyor. Büyük sağlık projelerine girişirken bu hususa çok dikkat etmek gerekiyor.

gazete

Devamı...

Mesnevi iklimi

Mesnevi iklimi

Ahmet Tezcan/ Gel de yazma
Ankara 5 milyonluk bir kent, hızlı tren bağlantılarıyla Başkentten çevresine,
çevreden başkente akış o ölçekte hızlandı. Konya ve Eskişehir bağlantılarına
yakın gelecekte İzmir’in, İstanbul’un, Sivas’ın dahil olmasıyla gün içindeki trafiğin
nasıl gelişeceğini ömrümüz olursa göreceğiz.
Türklerin son başkentinden ilk başkentine uzanacağım bugün.
Mevsim ne olursa olsun Aralık ayında Konya’da Mevlâna iklimi hüküm
sürer. Kendini o iklimin içinde bulmak isteyenler bugünlerde sevimli bir telaş
içindeler. Şeb-i Arus’a kadar hızlı tren ve otobüsler son başkentten ilk başkente
Mevlâna Muhibleri’ni taşıyacak.
Hz. Mevlâna, yeryüzünde vefatı kutlanan tek insandır, bunu da kendisi
istemiş, ölüm gününü “düğün günü”  ilan etmiştir. Ölüm, sevgiliye kavuşmanın
ilk eşiğidir onun için.

****

Geçenlerde internete düşen bir haber beni çok düşündürdü. Deniyor ki
bundan böyle Şeb-i Arus törenleri İstanbul’da da kutlanacak. Gönül ister ki her
yerde kutlansın ama Mevleviliğin asitanesi Konya’da layıkıyla olsun.
Hz Pîr’in babası, Âlimler Sultanı Muhammed Bahaddin Veled, “Beldelerin
Anası” Belh şehrinden kalkıp 15 vilayet dolaştıktan sonra Konya’yı bulmuştu. Bu
uzun göçün sebebi Moğol istilası ve Harzemşah’tan gönlünün incinmesiydi.
Şeb-i Arus’un İstanbul’a taşınacağı haberi bu yüzden beni düşündürdü; yoksa
dedim ahfadını da biz incitmiş olmayalım?
****

Pazarlama ve seyahat malzemesi olarak yıllarca kullanıldıktan sonra
halıcıların, kilimcilerin elinden kurtarılan Mevlâna İhtifalleri, son yıllarda tasavvuf
konserine, protokol konuşmalarıyla Şebi Arus da siyaset meydanına dönüştü.
Çünkü Mevleviliğin Asitanesinde bu mesele memurlara kalınca, halk da uzaklaştı.
Bu gidişle Mevlâna muhibleri Konya’da Mesnevi iklimini zor bulacaklar.
Nasıl bulsunlar?
Vitrinlerdeki Çin malı müzikli semazenlerde bile artık ney sesinin yerini
“Haniya da benim elli dirhem pırasam” havası almış. Bunu ben gördüm ama
belediyeler görmüyor, çünkü başkanlar afişlerden, bilbordlardan aşağı inmiyor.
Kim bilir diyorum belki de gücenikliğe bunlar yol açmış olabilir? Biz de bu
vesileyle Ahmet Davutoğlu hocama bunu böylece iletmiş olalım. Onun her işi
bırakıp bu işlerle uğraşmasını beklemiyoruz ama bilmesinde fayda var. Ayrıca
sözü ve değerlendirmeleri de benim için büyük önem taşır.
Üzerimize düşeni yapmazsak “elli dirhem pırasam” havasının “Üç mum
yakıp Konyalıyı arasam..” şeklindeki devamını Merhum Karakoç’un “ha
Hasan’a ha sana” deyişiyle bize hatırlatırlar unutmayalım.

Devamı...

Kızartma yağları ne oluyor?

Kızartma yağları ne oluyor?

Ahmet Tezcan/Gel de yazma

Her daim kızartma mevsimidir bizim memleket, patatesten karnabahara biberden balık çeşitlerine kadar mutfaklarımızda kızartmamız hiç eksik olmaz.

Zaten Türk mutfağında ‘kızartmalar’ başlığı altında sıralanan yemekler çok önemli yekûn tutmaktadır. Hele şimdi tam balık mevsimi, özellikle hafta sonlarında başkentte hamsi tava yapılmayan ev yok gibidir.

Hangi çocuk patates kızartmasından vazgeçebilir? Bunu bildikleri için mısıra, patatese dayalı ‘cips’ sektörü belli tekeller elinde dünyada trilyonluk ciro yapıyor.

****

Lafı fazla dolandırmadan konuyu kızartma yağına getirmek istiyorum.

Bir litre kullanılmış bitkisel yağın 1 milyon litre suyu kirlettiğini biliyor muydunuz? Mutfakta kullanılan yağlar bir veya iki kullanımdan sonra lavaboya boşaltılıyor. Bu yağların bir bidona toplanıp değerlendirildiği hiçbir eve ben şahsen rastlamadım.

Adı üstünde ATIK, kullanılıp atılıyor. Bizde çevre bilinci fazla gelişmiş olmadığından bu gibi meselelere kafa yormuyoruz.   

Avrupa’daki gibi BİYOYAKIT üretimi de fazla gelişmiş değil bu yüzden yağların çoğu ziyan oluyor. Oysa bu konu zararı ve zayiatı yönüyle çok ciddi.   

****

Mustafa Ezici bu atıkların değerlenmesi için çaba sarfeden birkaç kişiden biri, bizim de arkadaşımız. Yıllardır ne mücadele verdiğini yakından biliyorum. Rakamları sıralayınca aklım durdu. Yılda 350 bin ton atık yağdan bahsediyor. Kaynaklar kirletildiği için “Yakında içme suyu dahi bulamayacağız” diyor.

En önemlisi 2008’de çıkarılan kanuna rağmen belediyeler toplama konusunda üzerlerine düşen görevi layıkıyla yerine getirmiyorlar. Atık yağ; Tarım, Sağlık, Çevre, Enerji gibi bakanlıkların da konusu fakat faaliyetleri yeterli değil.

Recep Akdağ, sigara ile mücadelesinin, Taner Yıldız, petrol heyecanının, Erdoğan Albayrak TOKİ çabasının, Mehdi Eker de yağlı tohuma harcadığı mesainin onda birini bu konuya ayırsa bir petrol damarı bulmuş kadar kaynak elde edebiliriz.       

Devamı...

Trafik terörü!

Trafik terörü!

Ahmet Tezcan / Gel de yazma 21 Kasım 2012
Şehirde yaşayıp da trafikle başı derde girmemiş bir kimse yoktur diye
düşünüyorum. Kıyamete kadar bu işin çözüleceğini de sanmıyorum.
Öyleyse uğraşmanın manası yok diye oturacak değiliz elbet. Mutlaka
birilerinin bir şeyler yapması gerekiyor.
Cezaların yükseltilerek bu problemin çözülebileceğini söyleyenler var.
Hayır, çözülemez..
Temelinde insanın olduğu her meselede olduğu gibi trafik de daima
hayatımızda tartışma konumuz olmaya devam edecektir.
İhsan Memiş, Ankara’da Karayolu Trafik ve Yol Güvenliği Araştırma
Derneği’nin başkanı, ömrünü trafiğe adamış. Bu kez “Trafik Mağdurları Anma
Günü” dolayısıyla uyarıyor, diyor ki:
Trafik de bir çeşit terördür ve Türkiye, dünyadaki ilk 10 ülke
arasında trafik teröründe 3. sırada yer almaktadır.
Terörlerden terör beğen, her türlü terör nedense bizi buluyor!
Peki, trafik teröründen bahsediliyorsa terörist kim?
Bunu da herkesin kendisine sorması lazım..
Başkan Memiş bir şeye daha işaret ediyor: Mevcut trafik kanunu ve ağır
işleyen bürokrasi..
Bu yüzden çözümsüzlükle karşı karşıyayız. Her yedi kişiden biri trafik
mağduru ve her yıl mağdur sayımız azalmıyor artıyor. (Mağdurlardan biri de
benim. Her hafta bir ekip geliyor, kapı önündeki arabama “kaldırım işgalinden”
bir ceza yapıştırıp gidiyor. Arabanı başka yere koy derseniz koyamıyorum çünkü
apartmanın her yanı Rent a Car otolarının işgali altında. Melih Başkan’a
sorarsanız bunların hepsi gelecek yıl şehir dışına çıkarılacak.)
Trafikteki problemi İçişleri Bakanı İdris Naim Şahin yahut bürokratları
bilmiyor mu? Elbette biliyor, ancak onların da açmazları var.
Velhasıl “Terör” demek için trafikte hayatını kaybedenin “şehit” gibi
muamele görmesi, yani “adam” değeri taşıması ve mücadelenin de dağdaki kadar
ciddiye alınması gerekiyor.

Devamı...

Sözün özü!

Sözün özü

Ahmet Tezcan/Gel de yazma 14 Kasım 2012
“Gerçeğin mayası gözle görünmez” demiş Exupery, yürekle baktığınız
zaman ancak gerçeği görebileceğimizi söylemiş.
Göz işte, gördüğü yere kadar gösterebiliyor!
Görmek için asıl duymak gerekiyor o da kulakla değil, yine yürekle. O hem
duyar hem görür ve her hassa oraya bağlı hareket eder. Onun için bir adama
“yüreksiz” denildiği vakit yalnızca “cesaretsiz” demiş olmuyor, ona her şeyi
söylemiş oluyorsunuz.
“Gerçek ve Görüntü” hakkında söylenmiş yüzlerce söz var belki.

****

Hugo mesela, herkesin insanlığı değiştirmeye çalıştığını ama hiç kimsenin
önce kendisini değiştirmeyi düşünmediğini söylüyor.
Bu da bir başka gerçeğin ta kendisi, üzerine söylenecek tek laf yok.
Laf diyorum çünkü bizimkisi hep laf..
Ama bunlar söz, hem de özlü söz.. Hayatın imbiğinden geçmiş derler ya
öyle..

****

Tahran’da Bab-ı Ali diye bir yer vardı. Adına bakıp bizdeki “Babıali”
çağrışımıyla basınla ilgili sanılmasın, canlı müzik eşliğinde ailece yemek yenilen
“müzikhol” gibi bir mekan burası. Fakat bir farkı var, arada Mevlâna’dan,
Hayyam’dan rübailer söylenen bir yer.. Farisi diliyle terennüm edilen muhteşem
mısralar rebab, ud, def, daire eşliğinde icra ediliyor.
Orada bir sühan yani söz ustası, “ilk sahibinden selamla” diye başlıyordu
söze. Söz’den söz ederken ilk sahibi anılmadan geçilmez. Biz de ondan bir sözle
kapatalım:
Gevşemeyin, üzülmeyin, eğer hakikaten inanıyorsanız muhakkak üstün olan
sizsiniz.

Devamı...

“Bu ülke” ve o ülke!

Gel de yazma

Sabah Ankara bir şehir gazetesi, şehir demek medeniyet demektir..

Bu paralelde şehir gazetesi de; medeniyete dair mevzuların işlendiği

toplumsal bir iletişim organıdır. Aykırılıkları yerecek, uygunlukları öveceğiz, bize

düşen bu..

Şehirde yaşıyorsan davranışlarını törpülemek, medeniyetle bağdaşır bir hal

geliştirmek durumundasın, sana düşen de bu. Dağ başıymış gibi Kızılay

Meydanında bir ağacın dibine tüküremezsin mesela..

****

Bazı şeyler var ki insanı çok düşündürüyor. Düşündürmekle kalmıyor bazen

yere baktırıyor..

Neden mi söz ediyorum, şu Amerikan seçimlerinden..

Amerikalıların kimi tercih etmiş oldukları değil, seçimden sonraki tavır ve

davranışlarıdır beni düşündüren..

Romney denen adam seçimi kaybetti, kaybetti ama kalktı dedi ki:

“Ben ülkeme inanıyorum, inanıyor ve güveniyorum. Hükümete de

teşekkür ediyorum, bize böyle bir seçim süreci yaşattığı için..”

Romney’nin söylediği bu sözlerin özeti olan cümleyi de salonun alnına

kocaman yazmışlar:

Believe in America..

Bunun bir TAKIM işi olduğunu vurgulayarak, her bireyi ve aileyi de yükseltip

yücelterek başarıyorlar.

****

Seçilen başkan Obama da bu çizgiden şaşmıyor, her fırsatta ülkesine,

insanlarına olan güvenini ve inancını kuvvetle ifade ediyor. “Benim ülkem,

bizim ülkemiz, insanlarımız” gibi; kuşatan, kucaklayan, saran, büyüten,

yücelten ifadelerden başka söz dökülmüyor ağızlarından.

En azından yönetici konumdaki adamların, ülkesini ve insanını aşağılayan,

zayıflatan, küçülten galiz sözlere yer vermediklerine şahit oluyoruz.

Adamlar, IRK-RENK gibi mülahazaları aşıp BÜYÜK olmuşlar. “Devlet

adamı” kimliği taşıyan ve topluma “rol-model” olanların söz ve davranışlarına

da bu büyüklük böyle yansıyor.

Bizdeki konuşmalarda ise aynı konumda olanların “bu ülke” diyerek

Türkiye’den bahsetmelerine de kahroluyorum.

Yanlışsam Meclis’teki Dışişleri bütçesi görüşme tutanaklarına bakın farkı

anlarsınız.

Devamı...

Eski evler yenileniyor ya gönüller?!..

Gel de yazma

Eski evler yenileniyor ya gönüller ?!..

Birçok yerde eski Türk evleri restore ediliyor.

Sıvası dökülmüş yıkık dökük eski evler, bir bakıyorsunuz boyalanmış cilalanmış

ve aslına uygun olarak yenilenmiş..

En yakın en güzel örneklerini Ankara’da Altındağ’da görebilirsiniz. Başkan

Veysel Tiryaki ilçedeki pek çok eski evi bu şekilde dönüştürdü.

Yalnızca Ankara’da değil birçok şehirde gördüm bu çalışmayı.

Dış duvarları yüksek, cumbalı, iç avlulu, mabeyinli o evlerde doğup büyümüş biri

olarak benim çok hoşuma gidiyor bu dönüştürme işlemi..

****

Eski evlerin cumbası binanın çıkıntısıdır, pencereleri iki yandan yukarı doğru

sürgülü olarak açılır, sedirde sırtınızı sokağa verip fesleğen saksısının arkasından

gelen geçeni seyredersiniz.

Niçin fesleğen saksısı, onun da esprisi var kendine göre.

Bir kere eski gelenektir.. Her evde mevsimi gelince fesleğen başta olmak üzere

teneke kutulara bolca çiçek ekilirdi. Fesleğenin güzel kokusu fena kokulara perde

olduğu gibi bazı haşarata da manidir. Fesleğenin seyir penceresi önüne konulması

ise yalnızca kokuya yakın olmak değil, oturana da perdedir. Dolayısıyla konu-

komşuya “akşama kadar pencerede” dedirtmemek gerekir. Ayrıca mahallenin

gelin ve damat adayı gençleri fesleğen ardından çaktırmadan gözlenir.

Bahçedeki musluğun önü tuğlayla çevrilip, betonla sıvanarak küçücük bir havuz

oluşturulur, kenarına da bu çiçekler dizilirdi.

Bu küçük havuz da çok önemlidir. Bahçeye ekilen domates, biber gibi sebzeler,

bu havuzcukta toplanan suyla sulanır, böylelikle kullanma suyu değerlendirilirdi.

Eskinin insanı ekmeğin suyun dirhemini boşa harcamazdı.

****

Velhasıl TOKİ’nin görkemli sitelerine değişilmez o eski evlerin çoğu artık birer

ticari mekan, içinde ne babanne çığlığı ne çocuk sesleri duyabilirsiniz. Yalnızca

görüntüleriyle teselli buluyoruz.

Eskiden herkesin evi ayrıydı ama gönülleri birdi. Şimdi aynı sitelerde

oturduğumuz halde gönül beraberliği içinde olduğumuzu söylemek çok zor.

Birbirimizi hiç tanımıyor, tanımak da istemiyoruz.

Devamı...

Hayırlı bayramlar

Hayırlı bayramlar                                                                              Ahmet Tezcan / Gel de yazma  Bugün Bayram, ama bu  bayram ne "et", ne de "hayvan boğazlama" bayramıdır.  Tıpkı Ramazan Bayramı'nın "şeker bayramı" olmadığı gibi. Bu bayramlar, hattâ daha ötesi; cuma günleri, kandil geceleri "seçilmiş özel zamanlar" dır.  Bir başka deyişle bir vesile bizlere yani inanmış insanlara Yüce Yaratıcı tarafından tanınmış FIRSATLAR dır.  Belki hatadan dönerler, gafletten uyanırlar, varlıklarını sorgular ve el açarak nedametlerini ifade ederler,  birbirine iyi davranırlar, temiz olurlar diye hayatımızın BONUS'u olarak lutfedilmiştir. Öyle olmasa mesela neden Kadir Gecesi "bin  aydan daha değerli" olsun ki? Vakit namazlarını ihmal edebildikleri halde insanlar, cuma günleri camileri neden dolduruyorlar o zaman? Neden kandil gecelerinde milyara ulaşan mesajlarla tebrikleşir, birbirimize hayır dualar ederiz? Bütün bunlar işte seçilmiş bu müstesna zamanların farkındalığının bir sonucudur.                            **** Kurban Bayramını da  böyle  "et bayramı", yok "kan revan, vahşet" gibi ifadelerle nitelemek tam  anlamıyla "BÜHTAN" yani  bu kutsal günlere yalan isnadı ve iftira olur. Bu da meselenin sosyal boyutunu,  dinî ve ilahî anlamını tümüyle gözden kaçırmaktan öte bir şey değildir.  Kurban bayramları da bizim çocukluğumuzun hep unutulmaz anları olmuştur.                             **** Kurbanlık hayvana muhabbet duyar, boyalar, süslerdik, kesime alınırken gözleri bir tülbentle  kapanır, bıçaklar saklanır asla gösterilmez, okşanarak itinayla yatırılır ve tekbirlere kurban edilirdi.  Sonra da alnımıza bir nokta halinde kurban kanıyla iz yapılır, biz cocuklar o halde sokağa fırlardık. Yani kurban kesiyor ya da kestiriyorsanız çocuklarınızla bu müstesna anı paylaşın, mübarek günü  onlara da yaşatın.  Bu vesileyle bayramınızı kutluyor, kurbanınızla birlikte dualarınızın kabulünü diliyorum.

Bu vesileyle bayramınızı kutluyor, kurbanınızla birlikte dualarınızın kabulünü diliyorum.

Devamı...

Anneme Şifa dileğiyle

                                                            Ahmet Tezcan / Gel de yazma

Bir haftadır bir hastane odasında 80 yıllık yorgun bir bedenin ağrısını acısını dindirmeye, dinlendirmeye  çabalıyoruz.

Doktorlar, hemsireler, hastabakicilar..

Uzaktan yakından dostlar, çocuklar, torunlar hepimiz bu son aile büyüğümüz için seferberiz.

Dualar ediyor, şifa dileğinde bulunuyoruz.

Annem, artık 40 kg kadar kalmış olsa bile bu yorgun bedeni kaldırmaya  takât bulamıyor.

Genç bedenlerden bulduğumuz beş torba taze kanla belki bir nebze toparlandı. (Burada onlara mutlaka teşekkür etmeliyim. Melike Güler'e, Seda'ya, Mustafa Büyükbayram ve Hurşit Komşuoğlu ile Ulaş'a ve Sadettin Çiçek'e bilhassa teşekkür ederim. Çoğu Selçuk Ünivesiteli gençler, bir anonsla imdadımıza koştular..)

                                                   ****

Nabız, solunum, tansiyon değerlerini gösteren monitör ve serum

kabloları..

Elinde, kolunda damar girişleri ve boynunda kateterlerle annem başka bir varlığa dönüşüyor sanki..

Sabahlara kadar uyku yok, sağına soluna çevirmede zorlanıyoruz, damarları bulunamıyor, her yani delik deşik, iğneden yer yer morarmış kolları iki yanda tebabete ve Allah'a açık.

Sağlığı yeniden kazanmak her yerde bu kadar zor ve ızdıraplı mı ?   

Onun acısını bedenimde hissedemesem de ızdırabını taa içimde duyuyor, gözyaşlarıma mani olamıyorum.

Bazen gözünü aralayıp fısıldıyor, biliyorum, boğazı dudakları kurudu, bir yudum  su veriyorum yahut  bir iki üzüm tanesi sıkıyorum ağzına o kadar.

                                                    ****

Bu kadar mı yorumuştun anne, seni yoran işler miydi yoksa bizler miydik?

Oysa 60 yıl önce bana hamileyken mahallenin en güzel geliniymişsin. Upuzun boyunla komşu kadınların sana "Konyalı gelin" lakabı taktıklarını, hayran kaldıklarını duymuştum..

80 yılın sonunda 6 çocuğuyla artık annem çok yorgun, hasta, ihtiyar bir anne o..

Yalnız "anne" değil, 15 torunun "büyükanne"si ve bir ömre bedel torun çocuğu üç "canavar" ın da "büyük büyük anne"si..

Geçen hafta hastanede yazmaya fırsat bulamamıştım, yedi yıldır bu sütun belki ilk kez boş kaldı. Bu defa bir fırsat Annemin başucunda sabahı beklerken duygularımı yazdım, sütun boş kalsın istemedim.

Tedavi sürüyor, annem ve tüm hastalar için Allah'tan şifa, dostlardan dua bekliyoruz.

Devamı...

Kocatepe ve engeller

Kocatepe ve engeller

Ahmet Tezcan/Gel de yazma

Kocatepe Camii ve engelliler konusu daha önce de bu köşede yer aldı.

1 Milyon liraya (eski parayla 1 trilyona) asansör yaptırdılar kullanmıyorlar

demiştim. Engelli vatandaşımızın Kocatepe’ye ulaşamadıklarını dile getirmiştim.

Camiler ve Engelliler Haftası dolayısıyla nihayet asansörün faaliyete geçtiğini

gördüm.

Lakin yine bir engel daha çıktı, Kocatepe’de engeller bir türlü bitmiyor.

Bu defa da caminin mimarı “benden onay alınmadı” diyerek asansöre karşı

çıkıyormuş.

***

Asansör yapmak için caminin neden üç kat delindiğini de sormuş Mimar, ibadet

mahalline tek kat bir asansörle ulaşılabileceğini söylüyormuş..

Mimar haksız değil, ama tam olarak haklı da değil.

Caminin mimarı Hüseyin Tayla, şu anda 90 yaşına ulaşmış tecrübeli bir usta.

Fakat, Büyük Usta hanımları unutuyor. Özellikle Cuma namazında erkekler ilk iki

katı doldurunca kadınlar 3. kata çıkacak yol bulamıyorlar. Şimdi asansörü

kullanarak en üst kata çıkabilecekler.

Asansör yalnızca engelliler düşünülerek kurulmamış olmalı.

***

Kocatepe, herhangi bir cami değildir..

Başkent’in “ulucamii” niteliğindeki bu muhteşem mabedin cemaati ve ziyaretçisi

mahalle sakinlerinden ibaret de değil..

Yerli yabancı, İran’dan Bosna’ya, Avrupa’dan Ortadoğu’ya Başkent’e yolu düşen

misafirler Kocatepe’ye uğramadan geçmiyorlar.

Bugün caminin konferans salonunda “Camiler ve Engelliler” paneli var, saat

14.00’te.. İlgili Bakan Sayın Bekir Bozdağ da katılacaktır umarım.

Çok değerli bilim adamları İslam’ın ve Peygamberimizin engellilere bakışını,

sosyal hayatla ilişkilerini, din hizmetinden yararlanmaları için alınan tedbirleri

anlatacaklar.

***

Bence Kocatepe’den başlamalılar anlatmaya..

Minarelerdeki hoparlörlerin neden çalışmadığı, binden fazla camiden yankılanan

Kocatepe ezanını komşuların neden duymadığı, saçaklara konulan 16 hoparlörle

yan apartmanların sarsılması yüzünden yaşanan tartışmalar, yerin 20 metre

derinindeki tuvaletlerin “korku tüneli” ne dönüştüğü gibi her şey dile gelmeli.

***

Kocatepe, ENGEL konusunda çok iyi bir örnektir. En büyük engel de, camiyi

yöneten iradedir.

Yani Diyanet Vakfı..

Vakıf, Kocatepe’nin yönetiminde başarılı olamamıştır. Bu bilindiği için Başkan yeni

bir genel müdür atamış, Çankaya Müftüsü de yeni, dileriz birlikte başarırlar.

Burada çok iş var yapılacak.

Çankaya ve Ankara Müftüleri vakit namazını bazen bir adım ötelerindeki

Kocatepe’de cemaatle eda etseler bunlar şimdiye hallolurdu.

Devamı...