Ahmet TEZCAN
İsmail Coşar’ı kaybettik
5.3.2020
Türkiye, bir büyük ismi, çok önemli, çok değerli bir sesi, başkentin Selatin Camii Kocatepe'nin yarım asra yakın müezzin ve imamlığını yapan İsmail Coşar'ı elim bir trafik kazasında kaybetti. Onunla fani dünyada çok iyi bir dost idik, Beka aleminde de inşallah beraber oluruz. Coşar'ın çok samimi bir Mü'min ve Müslüman olduğuna yürekten şahitlik ederim. Rabbim Rahmet etsin. 140'a yakın ülkede pek çok camide ilahileri, mevlitleri hele o müstesna sesi ile okuduğu ezanlarla yalnızca Müslümanların değil herkesin gönüllerini fetheden Coşar unutulmazlar listesine eklenmiş bulunuyor.
İsmail Coşar, 1950 Bursa Osmangazi ilçesi Çağlayan Köyü'nde beş kardeşin en küçüğüydü. Güzel sesi küçük yaşlarında herkesin dikkatini çekmiş, daha okula başlamadan ezanı ezberleyip her fırsatta köyün minaresine çıkıp ezan okuyordu. Çocukluk bu ya; yalnız ezan için değil, bir keresinde de tavuk uçurmak için minareye çıktığını anlatmıştı da çok gülmüştük. Coşar'ı, kimsenin bilmediği özellikleri, devlet adamlarıyla dostlukları, yaşadığı müstesna olaylarıyla esasen onun sağlığında yazmayı planlarken vefatını yazacağımı hiç düşünmemiştim. Onun hayatı ve yaşadıkları bir köşe yazısına zaten sığmazdı. Hatırat için kaç kez kendisine de söyledim; "Hocam bunları kaydet, hafızayı beşer nisyan ile malûlmüş, unutursun" demiştim. O da bir hazırlığı olduğunu söylerdi. İnşallah kitaplaştırılır da Coşar'ı herkes daha yakından tanır.
Annesidir onu ilk fark eden ve hafız olarak yetişmesini, eğitilmesini sağlayan. Tipik bir anadolu annesi olan Edibe Hanım'ı dilinden hiç düşürmezdi. Çok, çok duasını almıştı annesinin, ziyadesiyle sever ve sayardı. Güzel bir beyit, bir şarkı sözüyle coşar ve meclisine göre Davudî sesiyle herkesi de coştururdu. Tabiatıyla Kur'an'a ve ezana hayrandı, kim bunu layıkıyla okuyor, onu bilir, bulur, tanımaya tanıtmaya çaba gösterirdi. 15 Temmuz'da yurt semalarından salâların yükselmesini Coşar başlatmıştı. Musıkî, ses ve makam bilgisi mükemmel nadir müezzin, hafız ve mevlithanlardan biriydi, belki en önde gelenleri arasındaydı, tabiri caizse o bu alanda bir markaydı. Mevlid-i Şerif müellifi Süleyman Çelebi'ye hayrandı. Vukufiyeti ve sesi dolayısıyla Kâni Karaca'nın da hayranı ve yakın dostuydu. Velhasıl gönlü açık, eli açık bir adamdı Coşar, kapısından eksik olanı, ona hayranlık ifade etmeyeni görmedim, duymadım. Küçük bir grubumuz vardı, buluşur, Coşar ve arkadaşlarının manevi ziyafetleriyle coşardık. Kaybımız çok büyük, kendine ve eşine rahmet diliyorum, çocuklarının ve Türkiye'nin başı sağ olsun.
İsmail Coşar, 1950 Bursa Osmangazi ilçesi Çağlayan Köyü'nde beş kardeşin en küçüğüydü. Güzel sesi küçük yaşlarında herkesin dikkatini çekmiş, daha okula başlamadan ezanı ezberleyip her fırsatta köyün minaresine çıkıp ezan okuyordu. Çocukluk bu ya; yalnız ezan için değil, bir keresinde de tavuk uçurmak için minareye çıktığını anlatmıştı da çok gülmüştük. Coşar'ı, kimsenin bilmediği özellikleri, devlet adamlarıyla dostlukları, yaşadığı müstesna olaylarıyla esasen onun sağlığında yazmayı planlarken vefatını yazacağımı hiç düşünmemiştim. Onun hayatı ve yaşadıkları bir köşe yazısına zaten sığmazdı. Hatırat için kaç kez kendisine de söyledim; "Hocam bunları kaydet, hafızayı beşer nisyan ile malûlmüş, unutursun" demiştim. O da bir hazırlığı olduğunu söylerdi. İnşallah kitaplaştırılır da Coşar'ı herkes daha yakından tanır.
Annesidir onu ilk fark eden ve hafız olarak yetişmesini, eğitilmesini sağlayan. Tipik bir anadolu annesi olan Edibe Hanım'ı dilinden hiç düşürmezdi. Çok, çok duasını almıştı annesinin, ziyadesiyle sever ve sayardı. Güzel bir beyit, bir şarkı sözüyle coşar ve meclisine göre Davudî sesiyle herkesi de coştururdu. Tabiatıyla Kur'an'a ve ezana hayrandı, kim bunu layıkıyla okuyor, onu bilir, bulur, tanımaya tanıtmaya çaba gösterirdi. 15 Temmuz'da yurt semalarından salâların yükselmesini Coşar başlatmıştı. Musıkî, ses ve makam bilgisi mükemmel nadir müezzin, hafız ve mevlithanlardan biriydi, belki en önde gelenleri arasındaydı, tabiri caizse o bu alanda bir markaydı. Mevlid-i Şerif müellifi Süleyman Çelebi'ye hayrandı. Vukufiyeti ve sesi dolayısıyla Kâni Karaca'nın da hayranı ve yakın dostuydu. Velhasıl gönlü açık, eli açık bir adamdı Coşar, kapısından eksik olanı, ona hayranlık ifade etmeyeni görmedim, duymadım. Küçük bir grubumuz vardı, buluşur, Coşar ve arkadaşlarının manevi ziyafetleriyle coşardık. Kaybımız çok büyük, kendine ve eşine rahmet diliyorum, çocuklarının ve Türkiye'nin başı sağ olsun.
0 yorum:
Yorum Gönder